|
|
أَللّهُمَّ اجْعَلْ صِیامی فیهِ صِیامَ الصّآئِمینَ، وَ قِیامی فیهِ قِیامَ الْقآئِمینَ؛ وَ نَبِّهْنی فیهِ عَنْ نَوْمَةِ الغافِلینَ، وَ هَبْ لی جُرْمی فیهِ یا إِلهَ الْعالَمینَ، وَاعْفُ عَنّی یا عافِیاً عَنِ الْمُجْرِمینَ خداوندا روزه‌ام را در این روز مانند روزه روزه‌داران و شب‌‌زنده‌داری‌ام را مانند شب‌زنده‌‌داری شب‌‌زنده‌داران قرار ده؛ و مرا در این روز از خواب بی‌خبران بیدار کن و گناهم دراین روز بخشای، ای معبود جهانیان و از من در گذر، ای درگذرنده گنهکاران
خدایا!
به من دل عاشق و بال اشتیاقی ببخش که در حرم یاد تو از حجره ذکری به رواق ذکر دیگری پر کشم و رایحه ایوان حضوری مرا به شیستان حضوری دیگر بکشاند. و چشم انداز همتم تا آسمان بلند نامهای تو بال بزند و تا آستان رستگاری اسماء تو عروج کند و پرهای عاشقی به جایگاه قدس تو بساید. …خدای من! مرا در مسیر خودت، انقطاعی تمام و کمال عنایت کن. یاری ام کن تا تمامی بندهای وابستگی را ببرم. چشم توجه از همه چیز جز تو برگیرم. خانه دلم را از هرچه تعلق بتکانم۰ …خدای من! مرا در شمار بندگانی بیاور که صدایشان کردی و پاسخت دادند. و چشم در چشمشان دوختی و نگاه به نگاهشان گره زدی، آنچنان که از رویت جلال تو بیهوش شدند. تو پنجره نجوایت را به روی آنان گشودی و آنان به وضوح دست کردارشان را برای تو باز کردند. …خدایا! اگر غفلت از استعداد بیدار تو ، مرا به خواب می خواند، شناخت عطاها و بخشش هایت هشیارم می کند. …خدای من! مرا به آن نورهای عزتمند و سرور بخش ات ملحق کن تا عارف تو شوم و از غیر تو بپرهیزم و مراقب حضور مستمر تو باشم و از گناه بترسم.
* گزیده هایی از مناجات شعبانیه*
رسول خدا(ص) در حديثي طولاني دستورالعمل هاي ويژه اي را براي ماه مبارك رمضان ارائه ميفرمايند كه خلاصه اي از آن شماره وار تقديم ميگردد: 1.يادآوري تشنگي و گرسنگي روز قيامت؛ 2.صدقه به نيازمندان؛ 3.احترام گذاري به بزرگترها؛ 4.ترحم به كوچكترها؛ 5.به جا آوردن صله ي رحم؛ 6.حفظ زبان از حرام؛ 7.حفظ نگاه از حرام؛ 8.حفظ گوش از حرام؛ 9.مهرباني با يتيمان مردم؛ 10.توبه از تمام گناهان؛ 11.بلندكردن دستها براي دعا به هنگام نماز؛ 12.مناجات با پروردگار؛ 13.آزاد كردن روح خود از زندان گناهان با استغفار و طلب آمرزش؛ 14.سبك كردن پشت خود از بار سنگين گناهان با سجده هاي طولاني؛ 15.افطاري دادن به مومنان روزه دار اگرچه به جرعه اي آب يا دانه اي خرما؛ 16.اصلاح خلق و خوي خوش؛ 17.آسان گرفتن بر زيردستان؛ 18.بازداشتن غضب و شر خود از ديگران؛ 19.تلاشي براي خلاصي از آتش با نمازهاي مستحبي؛ 20.سنگين سازي ترازوي اعمال با صلوات فراوان؛ 21.تلاش براي تلاوت بسيار قرآن؛ 22.پرهيز از حرام كه برترين و پرفضيلتترين اعمال در ايم ماه،دوري گزيدن از حرامهاي الهي است. (شيخ صدوق،فضائل الاشهر الثلاثه،ص95-117) الحديث:
قال الباقر (عليه السلام)
يا سدير، هل تدرى اى ليال هذه؟ فقال له نعم. جعلت فداك ان هذه ليالى شهر رمضان فما ذاك؟ فقال له اتقدر على ان تعتق كل ليلة من هذه الليالى عشر رقاب من ولد اسمعيل؟ فقال له سدير بابى انت و امى لا يبلغ مالى ذاك، فما زال ينقص حتى بلغ به رقبة واحدة فى كل ذلك يقول: «لا اقدر عليه فقال له: افما تقدر ان تفطر فى كل ليلة رجلا مسلما؟ فقال له: بلى و عشرة فقال له (عليه السلام):فذاك الذى اردت يا سدير، ان افطارك اخاك المسلم يعدل عتق رقبة من ولد اسماعيل عليه السلام.
ترجمه: اى سدير! آيا مىدانى چه شبهايى است اين شبها؟ سدير گفت: بلى فدايت گردم اين شبها شبهاى ماه رمضان است، مگر اين شبها چگونه است؟ امام (عليه السلام) فرمودند: آيا قدرت دارى هر شب از اين شبها ده بنده از فرزندان اسماعيل (ع) را آزاد كنى؟ پس سدير عرض كرد: پدر و مادرم به فدايت، ثروتم كفاف نمىدهد، پس امام پيوسته تعداد بندهها را كم كرد، تا رسيد به يكى در تمام اين ماه، سدير گفت: قدرت ندارم پس امام(ع) به او فرمود: آيا قدرت ندارى هر شب يك مسلمان روزه دارى را افطار دهى؟ سدير عرض كرد: بلى تا ده نفر را هم مىتوانم افطارى بدهم، پس امام به او فرمود: اى سدير همان است كه اراده كردى يعنى با افطارى دادن ده روزهدار به ثواب عتق و آزاد كردن ده بنده از اولاد اسماعيل (ع) نايل میگردى
من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 134
امام خمینی(ره) «و سعی کن از مجالسی که انسان را از ياد خدا غافل می کند پرهيز نمایي که با خو گرفتن به اين مجالس، ممکن است از انسان سلب توفيق شود که خود مصيبتی است جبران ناپذير» (نامه 61/2/8 به سيد احمدآقا)
آيه الله بهاء الدينی (ره): «اگر زرنگ هستيد، در دستگاه خدا زرنگ باشيد» (کتاب نردبان آسمان، ص 183)
«نفس از موجودات ناری است و دشمنی آن با انسان، از شرق و غرب هم بيشتر است» (کتاب سيری در آفاق، نوشته حسين حيدری کاشانی، ص 181)
«برای رهايي از مشکلات، راه هايی است که بهترين آنها را خود ما حس کرده ايم و به کمک آنها به حاجت هايمان رسيده ايم، که چهار چيز است: نذر کردن گوسفند برای فقرا، خواندن حديث کساء به طور پی در پی، پرداختن صدقه و ختم صلوات». (کتاب آيت بصيرت، ص 68)
«ياد خدا [صرفاً] سبحان الله و الحمدلله گفتن نيست؛ بلکه ياد خدا آن است که واجبات را انجام دهيم و اگر به محرمات الهی رسيديم از آن دوری کنيم». (سيری در آفاق، ص 146)
علامه طباطبايي (ره): «ممکن است انسان گاهی از خدا غافل شود و خدا يک تب سخت خطرناک چهل روزه به او بدهد، برای اين که يک بار از ته دل بگويد: يا الله». (جرعه های جانبخش، نوشته غلامرضا گلی زوار، ص 380) «گاهی يک عصبانيت، بيست سال انسان را عقب می اندازد». (ز مهر افروخته، نوشته سيد علی تهرانی، ص 83)
آيه الله حسن زاده آملی: «يکی از اهم مراقبات اين است که انسان، واردات و صادرات دهانش را مواظب باشد… وقتی واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پليد و کثيف می شود؛ يعنی قلم او هرزه و نوشته هايش زهر آگين خواهد شد». (مجموعه مقالات آيه الله حسن زاده، ص 126) پنج فايده مسافرت در کلام امیرالمومنین(ع)
متن حدیث: تَغَرَّبْ عَنِ الأَوْطانِ فى طَـلَبِ الْعُلا وَسافِرْ فَفِى الأَسْفارِ خَمْسُ فَوائِدَ تَفَرُّجُ هَمٍّ وَاكْتِسابُ مَعيشَةٍ وَ عِلْمٌ وَآدابٌ وصُحْبَةُ ماجِدٍ. امام على عليه السلام فرمودند : براى كسب بلند مرتبگى از وطن خود دور شو و سفر كن كه در مسافرت پنج فايده است: برطرف شدن اندوه، بدست آوردن روزى و دانش و آداب زندگى، و همنشينى با بزرگواران.
«مستدرك الوسائل، ج ۸، ص ۱۱۵» صبر در کلام امیرالمومنین(ع) آن‌حضرت همچنین میفرمایند: “هر مردی که به دردی گرفتار شود و صبر کند و آن را در راه خدا به شمار آورد، خداوند اجر هزار شهید را برایش رقم زند“. در حدیثی از امیرالمؤمنین علی(ع) صبر اینگونه تعریف شده است: “صبر آن است که مرد، گرفتاری و مصیبتی را که به او میرسد تحمّل کند، و خشم خود را فرو خورد“. در قرآن و احادیث صبر بسیار مورد مدح و مجد قرار گرفته و صابران متصف به صفاتی شده‌اند. در قرآن بیش از 70 مرتبه این صفت پسندیده ذکر شده و 19 مرتبه به خود پیامبر خطاب شده که صبر را پیشه خود سازد، و بسیاری از خیرات و درجات مبتنی بر صبر و ثمره آن شمرده شده است. امام صادق(ع) درباره جایگاه و ارزش این صفت والا فرمودند: “هر یک از شیعیان ما که گرفتار شود و صبر ورزد، اجر هزار شهید دارد“. آن‌حضرت همچنین میفرمایند: “هر مردی که به دردی گرفتار شود و صبر کند و آن را در راه خدا به شمار آورد، خداوند اجر هزار شهید را برایش رقم زند“. پیشوای ششم شیعیان خطاب به یکی از اصحاب خود فرمودند: ” ما صابریم امّا شیعیان ما از ما صابرترندعرض کردم: فدایت شوم، چگونه میشود که شیعیانتان از شما صابرتر باشند؟ فرمود: ” چون ما بر آنچهمیدانیم صبر میکنیم و شیعیان ما بر آنچه نمیدانند صبر میکنند“.
منابع: غررالحکم: 1874 منتخب میزان الحکمة: 312 التمحیص: 59 / 125 منتخب میزان‌الحکمة: 312 طبّ الأئمّه علیهمالسلام: 17 منتخب میزان الحکمة: 312 الکافی: 2 / 93 / 25 منتخب میزان الحکمة: 312
شما اصلاً مرا مي شناسيد
اگر ما يك روز، دو روز به خانه شان نمي رفتيم، وقتي مي آمديم، مي گفتند: «كجاها بوديد شما؟ اصلاً مرا مي شناسيد؟» يعني اين طور مراقب اوضاع بودند. اين قدر متوجه بودند. من بچه ي خودم را؛ فاطمه را، بعضي اوقات مي بردم. يك روز وارد شدم ديدم آقا توي حياط قدم مي زنند. تا سلام كردم گفت: «بچه ات كو؟» گفتم: نياورده ام، اذيت مي كند. به حدي ايشان ناراحت شدند كه گفتند: «اگر اين دفعه بدون فاطمهمي خواهي بيايي، خودت هم نبايد بيايي.» اين قدر روح شان ظريف بود. مي گفتم: آقا شما چرا اين قدر بچه ها را دوست داريد؟ چون بچه-هاي ما هستند دوست شان داريد؟ مي گفتند:«نه، من به حسينيه كه مي روم اگر بچه باشد حواسم مي رود دنبال بچه ها؛ اين قدر من دوست دارم بچه هارا. بعضي وقت ها كه صحبت مي كنم، مي بينم كه بچه اي گريه مي كند يا بچه اي دارد دست تكان مي دهد،يا اشاره مي كند؛ حواسم مي رود به بچه.» اشراقي، زهرا، سروش، ش476، ص12.
کفر واژه کفران، به معنای پوشاندن چیزی استو از آنجا که شخص در واقع سعی در پوشاندن ارزش نعمت میکند به عمل او کفران نعمت میگویند. شخص در مواجهه با نعمات الهی، یا نعمت را در قلب خود بیاهمیت میشمارد، یا با زبان سخنی میگوید که نشانه بیاعتنایی نسبت به نعمت و بیارزش بودن آن است و یا گاهی در عمل به آن اهمیت نمیدهد و بجای استفاده نیکو و بجا از آن، نعمتهای الهی را در مسیر سوء و نابجا استفاده میکند که این همان مصداق کفران نعمت است. لذا امام صادق(ع) میفرمایند: شکر نعمت آن است که از گناهان پرهیز شود. معنای اساسی كفر
معنای اساسی كفر،ناسپاسی كردن وناسپاس بودندرمقابل خیرواحسانی است،كه به شخصی ازطرف شخص دیگررسیده باشد. این معنادرمیان همه افرادیكه به زبان عربی تكلم میكنند،مشترك است،به طوری كه درهمه زمانهاهم این معناحفظ شده است. برای نمونه،واژه كافرین درآیه : قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَوَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ گفت: [فرعون] گفت آيا تو را از كودكى در ميان خود نپرورديم و ساليانى چند از عمرت را پيش ما نماندى و [سرانجام] كار خود را كردى و تو از ناسپاسانى
غیبت از نگاه روایات و حدیث
متاسفانه یکی از کارهائی که درجامعه،باعث هتک آبروی افراد میشود عمل زشت ونکوهیده “غیبت” میباشد. غیبت یک بیماری،آفت وبلای اجتماعی است، عملی که چون موریانه باعث تخریب ایمانانسان ها میگردد وپیامدهای و یرانگر آن در جامعه فراوان است. |
 |
