کفر

واژه کفران، به معنای پوشاندن چیزی استو از آنجا که شخص در واقع سعی در پوشاندن ارزش

نعمت می­کند به عمل او کفران نعمت می­گویند.

شخص در مواجهه با نعمات الهی، یا نعمت را در قلب خود بی­اهمیت می­شمارد، یا با زبان سخنی

می­گوید که نشانه بی­اعتنایی نسبت به نعمت و بی­ارزش بودن آن است و یا گاهی در عمل به آن

اهمیت نمی­دهد و بجای استفاده نیکو و بجا از آن، نعمت­های الهی را در مسیر سوء و نابجا استفاده

می­کند که این همان مصداق کفران نعمت است. لذا امام صادق(ع) می­فرمایند: شکر نعمت آن

است که از گناهان پرهیز شود.

معنای اساسی كفر

معنای اساسی كفر،ناسپاسی كردن وناسپاس بودندرمقابل خیرواحسانی است،كه به شخصی ازطرف

شخص دیگررسیده باشد. این معنادرمیان همه افرادیكه به زبان عربی تكلم میكنند،مشترك است،به

طوری كه درهمه زمانهاهم این معناحفظ شده است. برای  نمونه،واژه كافرین درآیه : قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ

فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَوَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ گفت: [فرعون]

گفت آيا تو را از كودكى در ميان خود نپرورديم و ساليانى چند از عمرت را پيش ما نماندى و

[سرانجام] كار خود را كردى و تو از ناسپاسانى