امام خمینی(ره)

«و سعی کن از مجالسی که انسان را از ياد خدا غافل می کند پرهيز نمایي که با خو

گرفتن به اين مجالس، ممکن است از انسان سلب توفيق شود که خود مصيبتی است

جبران ناپذير»

 (نامه 61/2/8 به سيد احمدآقا)

آيه الله بهاء الدينی (ره):

 «اگر زرنگ هستيد، در دستگاه خدا زرنگ باشيد»

(کتاب نردبان آسمان، ص 183)

 «نفس از موجودات ناری است و دشمنی آن با انسان، از شرق و غرب هم بيشتر است»

(کتاب سيری در آفاق، نوشته حسين حيدری کاشانی، ص 181)

 «برای رهايي از مشکلات، راه هايی است که بهترين آنها را خود ما حس کرده ايم و

به کمک آنها به حاجت هايمان رسيده ايم، که چهار چيز است: نذر کردن گوسفند برای

فقرا، خواندن حديث کساء به طور پی در پی، پرداختن صدقه و ختم صلوات».

(کتاب آيت بصيرت، ص 68)

«ياد خدا [صرفاً] سبحان الله و الحمدلله گفتن نيست؛ بلکه ياد خدا آن است که واجبات را انجام

دهيم و اگر به محرمات الهی رسيديم از آن دوری کنيم».

(سيری در آفاق، ص 146)

علامه طباطبايي (ره):

 «ممکن است انسان گاهی از خدا غافل شود و خدا يک تب سخت خطرناک چهل روزه

به او بدهد، برای اين که يک بار از ته دل بگويد: يا الله».

(جرعه های جانبخش، نوشته غلامرضا گلی زوار، ص 380)

 «گاهی يک عصبانيت، بيست سال انسان را عقب می اندازد».

(ز مهر افروخته، نوشته سيد علی تهرانی، ص 83)

آيه الله حسن زاده آملی:

 «يکی از اهم مراقبات اين است که انسان، واردات و صادرات دهانش را مواظب

باشد… وقتی واردات انسان هرزه شد، صادرات او هم هرزه و پليد و کثيف می شود؛

يعنی قلم او هرزه و نوشته هايش زهر آگين خواهد شد».

(مجموعه مقالات آيه الله حسن زاده، ص 126)