این روزها برای اعتکاف ماه رجب ثبت نام صورت می گیرد .یکی می گفت تو اسلام تنها اعتکاف در ماه رمضان آمده و در ماه های دیگر مشروعیتش ثابت نیست و خداوند ثواب نمی دهد

اعتکاف در اصل به معنای محبوس ماندن و مدتی طولانی در کنار چیزی بودن است و در اصطلاح شرع به معنای توقف در مساجد برای عبادت می باشد که حد اقل آن سه روز است و شرط آن روزه داشتن و ترک بعضی دیگر از لذائذ است .

تفسیر نمونه ج1 ص653

فلسفه و حکمت اعتکاف را می توان در ایجاد زمینه مناسب برای اندیشه و تفکر و فراهم آمدن زمینه توبه و بازگشت و فرصت نیایش و تلاوت قرآن و خواندن نماز بیان کرد.اعتکاف یک برنامه خود سازی مهم است که انسان را در مدت چند روز به کلی از مظاهر مادی جدا می سازد و در یک عالم روحانی و معنوی غرق می کند و او را به نگریستن مجدد به برنامه های اخلاقی و توبه از گناه و محاسبه و مراقبه وا می دارد و در مجموع یک تولد ثانویه محسوب می شود.

استفتاءات جدید ، ج2 ص157

:استحباب اعتکاف در ماه مبارک رمضان امری ثابت است .

امام صادق علیه السلام فرمود:« رسول خدا ده روز آخر ماه رمضان را در مسجد معتکف می شد»

الکافی ج2 ص184

پیامبر گرامی فرمود:« اعتکاف ده روز آخر رمضان برابری می کند با دو حج و عمره »

الفقیه ج2 ص188

امام صادق فرمود:« تنها اعتکاف در ده روز آخر رمضان ثواب کامل و تمام را دارد»« لا اعتکاف الا فی العشر الاواخر من شهر رمضان»

تهذیب الاحکام ج4 ص291

اما از برخی روایات دیگر نیز استفاده می شود اعتکاف اختصاص به ماه رمضان ندارد و در تمام ماه های حرام از جمله رجب استحباب دارد.

امام صادق علیه السلام فرمود:« هر کس حاجت برادر مومن خود را بر آورده کند …خداوند به او پاداش دو ماه روزه داری در ماه های حرام و دو ماه اعتکاف در ماه های حرام را می دهد …»

الکافی ج2 ص195

علامه مجلسی می نویسد:« از این حدیث استحباب اعتکاف در ماه های حرام استفاده می شود و این که انجام اعتکاف اختصاص به ماه رمضان ندارد»

:بحار الانوار ج71 ص328

از سوی دیگر روزه روزهای 13 و 14 و 15 در هر ماه که به عنوان ایام البیض شناخته می شود استحباب دارد.

وسائل الشیعه ج10 ص436 باب12

و روزه داری در ماه رجب نیز بسیار ارزش و ثواب دارد و سبب آمرزش تمام گناهان می شود .

بحار الانوار ج94 ص26 باب55

از آنجایی که شرط اعتکاف سه روز روزه داری است و روزه روزهای ایام البیض در هر ماه خصوصا در ماه رجب استحباب بالخصوص دارد و انجام اعتکاف نیز در ماه های حرام خصوصا ماه رجب توصیه شده است لذا می بینیم امروزه اعتکاف در ماه رجب روزهای 13 و 14 و15 آن مرسوم شده است.

اگر چه افضل و بهتر از دست ندادن اعتکاف در ده روز آخر ماه رمضان است

زمانی که استاد سر کلاس می‌آید تا درس را شروع کند، قبل از آن حضور و غیاب می­کند، آیا اشکال شرعی دارد که من حضورم را بزنم و بروم بیرون تا کلاس بعدی شروع شود؟

خلاف، خلاف است. این را که شما بیایید حاضری را بزنید اما در کلاس شرکت نکنید وکلاس بعدی را بیایید یعنی چه؟ یعنی نیستم و اعلام می‌کنم هستم! این یک دروغ عملی است؛ حرام و گناه است، گاهی اوقات تخلف از مقررات دانشگاه هم هست.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین فلاح زاده

منع پزشک

ملاك اعتبارِ منع پزشك از روزه

۱۷۳. اگر پزشک شخصی را از روزه گرفتن منع کند آيا با توجه به اين‌که بعضی از پزشکان اطلاعی از مسائل شرعی ندارند، عمل به گفته او واجب است؟
ج) اگر مکلّف از گفته پزشک يقين پيدا کند که روزه برای او ضرر دارد و يا از گفته وی يا منشأ عقلايی ديگری برای او خوف از ضرر حاصل شود، روزه گرفتن برای او واجب نيست، بلکه جايز هم نيست.

منع پزشک غير امين

۱۷۴. بعضی از پزشکان که به مسائل شرعی ملتزم نيستند، بيماران را از روزه گرفتن به دليل ضرر داشتن منع می‌ کنند، آيا گفته اين پزشکان حجت است يا خير؟
ج) اگر پزشک امين نباشد و گفته او هم اطمينان آور نباشد و باعث خوف ضرر نشود، گفته او اعتباری ندارد و در غير اين صورت نبايد روزه بگيرد.

روزه با وجود منع پزشك

۱۷۵. چشم پزشک مرا از روزه گرفتن منع کرده و گفته است که به علت ناراحتی چشم به هيچ وجه نبايد روزه بگيرم، ولی من به گفته او توجه نکرده و شروع به روزه گرفتن کردم که باعث بروز مشکلاتی برای من در اثنای ماه رمضان شد. به‌طوری که در بعضی از روزها هنگام عصر احساس ناراحتی می‌ کنم، لذا متحيّر و مردّد هستم بين اين‌که روزه نگيرم و يا ناراحتی‌ ام را تحمل کرده و روزه را تا غروب ادامه دهم. سؤال اين است که آيا اصولاً روزه گرفتن بر من واجب است؟ و در روزهايی که روزه می‌ گيرم و نمی‌ دانم قدرت ادامه آن را تا غروب دارم يا نه، آيا روزه‌ ام را ادامه دهم؟ و نيّت من چگونه بايد باشد؟

ج) اگر از گفته پزشک متديّن و امين اطمينان حاصل کنيد که روزه برای چشم شما ضرر دارد و يا خوف ضرر داشته باشيد، روزه گرفتن برای شما واجب نبوده و بلکه جايز هم نيست، و با خوف ضرر نيّت روزه صحيح نيست و در صورت عدم خوف ضرر نيّت روزه اشکال ندارد، ولی صحّت روزه متوقف بر اين است که برای شما واقعاً ضرر نداشته باشد.

۱۷۶. در سال گذشته توسط پزشک متخصص موردعمل جراحی کليه قرار گرفتم. وی مرا از گرفتن روزه تا آخر عمر منع نمود، ولی در حال حاضر هيچ مشکل و دردی احساس نمی‌ کنم و حتی به‌طور طبيعی غذا می‌ خورم وآب می‌ نوشم و هيچ‌يک از عوارض بيماری را هم حس نمی‌ کنم، وظيفه من چيست؟
ج) اگر خود شما از ضرر روزه خوف نداريد و حجت شرعی هم بر آن نداريد، واجب است روزه ماه رمضان را بگيريد.

روزه نگرفتن به دستور پزشك و كشف خلاف

۱۷۷. اگر پزشک به بيماری بگويد که روزه برای شما ضرر داد و او هم روزه نگيرد، ولی بعد از چند سال بفهمد که روزه برای وی ضرر نداشته و پزشک در تشخيص خود اشتباه کرده است، آيا قضا و کفّاره بر او واجب است؟

ج) اگر از گفته پزشک متخصص و امين و يا از منشأ عقلايی ديگر، خوف از ضرر پيدا کند و روزه نگيرد، فقط قضا بر او واجب است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری

اعمال روز اول ماه رمضان

اول: غسل کردن در آب جارى و ریختن سى کف آب بر سر که باعث ایمنى از جمیع دردها و بیماریها است در تمام سال.

دوم: کفى از گلاب بر رو بزند تا از خوارى و پریشانى نجات یابد و قدرى هم بر سر خود بزند تا در آن سال از سرسام [برسام‏] ایمن شود

سوم: دو رکعت نماز اول ماه و تصدق را به عمل آورد .

چهارم: دو رکعت نماز کند، در رکعت اول حمد و إنا فتحنا و در رکعت دوم حمد و هر سوره که خواهد بخواند تا حق تعالى جمیع بدیها را در

آن سال از او دور گرداند و در حفظ خدا باشد تا سال آینده.

پنجم: بعد از طلوع فجر این دعا بخواند:

اللَّهُمَّ قَدْ حَضَرَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ قَدِ افْتَرَضْتَ عَلَیْنَا صِیَامَهُ وَ أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرْآنَ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ اللَّهُمَّ أَعِنَّا عَلَى صِیَامِهِ

وَ تَقَبَّلْهُ مِنَّا وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا وَ سَلِّمْهُ لَنَا فِی یُسْرٍ مِنْکَ وَ عَافِیَةٍ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ .

ششم: بخواند دعاى چهل و چهارم صحیفه کامله رااگر در شب نخوانده است.

هفتم: علامه مجلسى در زاد المعاد فرموده کلینى و شیخ طوسى و دیگران به سند صحیح روایت کرده‏اند که حضرت امام موسى کاظم

علیه السلام فرمود که: در ماه مبارک رمضان در اول سال یعنى روز اول ماه چنانچه علما فهمیده‏اند این دعا را بخوان و فرمود که هر که

این دعا را از براى رضاى خدا و بى شائبه اغراض فاسده و ریا بخواند در آن سال به او نرسد فتنه و گمراهى و نه آفتى که ضرر رساند به

دین او یا بدن او و حق تعالى او را حفظ کند از شر آنچه در آن سال واقع مى‏شود از بلاها و دعا این است:

 

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَانَ لَهُ کُلُّ شَیْ‏ءٍ وَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ‏ءٍ وَ بِعَظَمَتِکَ الَّتِی تَوَاضَعَ لَهَا کُلُّ شَیْ‏ءٍ وَ بِعِزَّتِکَ الَّتِی

قَهَرَتْ کُلَّ شَیْ‏ءٍ وَ بِقُوَّتِکَ الَّتِی خَضَعَ لَهَا کُلُّ شَیْ‏ءٍ وَ بِجَبَرُوتِکَ الَّتِی غَلَبَتْ کُلَّ شَیْ‏ءٍ وَ بِعِلْمِکَ الَّذِی أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا نُورُ یَا قُدُّوسُ یَا أَوَّلا

قَبْلَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ یَا بَاقِیا بَعْدَ کُلِّ شَیْ‏ءٍ یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ

الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَقْطَعُ الرَّجَاءَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُدِیلُ الْأَعْدَاءَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَرُدُّ الدُّعَاءَ وَ اغْفِرْ لِیَ

الذُّنُوبَ الَّتِی یُسْتَحَقُّ بِهَا نُزُولُ الْبَلاءِ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ غَیْثَ السَّمَاءِ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَکْشِفُ الْغِطَاءَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ

الَّتِی تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُورِثُ النَّدَمَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِکُ الْعِصَمَ وَ أَلْبِسْنِی دِرْعَکَ الْحَصِینَةَ الَّتِی لا تُرَامُ وَ عَافِنِی

مِنْ شَرِّ مَا أُحَاذِرُ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ فِی مُسْتَقْبَلِ سَنَتِی هَذِهِ اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبَّ الْأَرَضِینَ السَّبْعِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ وَ رَبَّ

الْعَرْشِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ السَّبْعِ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ إِسْرَافِیلَ وَ مِیکَائِیلَ وَ جَبْرَئِیلَ وَ رَبَّ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ سَیِّدِ الْمُرْسَلِینَ وَ

خَاتَمِ النَّبِیِّینَ أَسْأَلُکَ بِکَ وَ بِمَا سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَکَ یَا عَظِیمُ أَنْتَ الَّذِی تَمُنُّ بِالْعَظِیمِ وَ تَدْفَعُ کُلَّ مَحْذُورٍ وَ تُعْطِی کُلَّ جَزِیلٍ وَ تُضَاعِفُ [مِنَ‏]

الْحَسَنَاتِ بِالْقَلِیلِ وَ بِالْکَثِیرِ وَ تَفْعَلُ مَا تَشَاءُ یَا قَدِیرُ یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ أَلْبِسْنِی فِی مُسْتَقْبَلِ سَنَتِی هَذِهِ

سِتْرَکَ وَ نَضِّرْ وَجْهِی بِنُورِکَ وَ أَحِبَّنِی بِمَحَبَّتِکَ وَ بَلِّغْنِی رِضْوَانَکَ وَ شَرِیفَ کَرَامَتِکَ وَ جَسِیمَ عَطِیَّتِکَ وَ أَعْطِنِی مِنْ خَیْرِ مَا عِنْدَکَ وَ مِنْ خَیْرِ مَا

أَنْتَ مُعْطِیهِ أَحَدا مِنْ خَلْقِکَ وَ أَلْبِسْنِی مَعَ ذَلِکَ عَافِیَتَکَ یَا مَوْضِعَ کُلِّ شَکْوَى وَ یَا شَاهِدَ کُلِّ نَجْوَى وَ یَا عَالِمَ کُلِّ خَفِیَّةٍ وَ یَا دَافِعَ مَا تَشَاءُ مِنْ

بَلِیَّةٍ یَا کَرِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ تَوَفَّنِی عَلَى مِلَّةِ إِبْرَاهِیمَ وَ فِطْرَتِهِ وَ عَلَى دِینِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سُنَّتِهِ وَ عَلَى خَیْرِ الْوَفَاةِ

فَتَوَفَّنِی مُوَالِیا لِأَوْلِیَائِکَ وَ مُعَادِیا لِأَعْدَائِکَ اللَّهُمَّ وَ جَنِّبْنِی فِی هَذِهِ السَّنَةِ کُلَّ عَمَلٍ أَوْ قَوْلٍ أَوْ فِعْلٍ یُبَاعِدُنِی مِنْکَ وَ اجْلِبْنِی إِلَى کُلِّ عَمَلٍ أَوْ

قَوْلٍ أَوْ فِعْلٍ یُقَرِّبُنِی مِنْکَ فِی هَذِهِ السَّنَةِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ امْنَعْنِی مِنْ کُلِّ عَمَلٍ أَوْ قَوْلٍ أَوْ فِعْلٍ یَکُونُ مِنِّی أَخَافُ ضَرَرَ عَاقِبَتِهِ وَ أَخَافُ

مَقْتَکَ إِیَّایَ عَلَیْهِ حِذَارَ أَنْ تَصْرِفَ وَجْهَکَ الْکَرِیمَ عَنِّی فَأَسْتَوْجِبَ بِهِ نَقْصا مِنْ حَظٍّ لِی عِنْدَکَ یَا رَءُوفُ یَا رَحِیمُ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِی مُسْتَقْبَلِ

سَنَتِی هَذِهِ فِی حِفْظِکَ وَ فِی جِوَارِکَ وَ فِی کَنَفِکَ وَ جَلِّلْنِی سِتْرَ عَافِیَتِکَ وَ هَبْ لِی کَرَامَتَکَ عَزَّ جَارُکَ وَ جَلَّ ثَنَاؤُکَ وَ لا إِلَهَ غَیْرُکَ اللَّهُمَّ

اجْعَلْنِی تَابِعا لِصَالِحِی مَنْ مَضَى مِنْ أَوْلِیَائِکَ وَ أَلْحِقْنِی بِهِمْ وَ اجْعَلْنِی مُسَلِّما لِمَنْ قَالَ بِالصِّدْقِ عَلَیْکَ مِنْهُمْ وَ أَعُوذُ بِکَ اللَّهُمَّ [یَا إِلَهِی‏] أَنْ

تُحِیطَ بِی خَطِیئَتِی وَ ظُلْمِی وَ إِسْرَافِی عَلَى نَفْسِی وَ اتِّبَاعِی لِهَوَایَ وَ اشْتِغَالِی بِشَهَوَاتِی فَیَحُولُ ذَلِکَ بَیْنِی وَ بَیْنَ رَحْمَتِکَ وَ رِضْوَانِکَ

فَأَکُونَ مَنْسِیّا عِنْدَکَ مُتَعَرِّضا لِسَخَطِکَ وَ نِقْمَتِکَ اللَّهُمَّ وَفِّقْنِی لِکُلِّ عَمَلٍ صَالِحٍ تَرْضَى بِهِ عَنِّی وَ قَرِّبْنِی إِلَیْکَ زُلْفَى اللَّهُمَّ کَمَا کَفَیْتَ نَبِیَّکَ

مُحَمَّدا صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ هَوْلَ عَدُوِّهِ وَ فَرَّجْتَ هَمَّهُ وَ کَشَفْتَ غَمَّهُ [کَرْبَهُ‏] وَ صَدَقْتَهُ وَعْدَکَ وَ أَنْجَزْتَ لَهُ عَهْدَکَ اللَّهُمَّ فَبِذَلِکَ فَاکْفِنِی هَوْلَ

هَذِهِ السَّنَةِ وَ آفَاتِهَا وَ أَسْقَامَهَا وَ فِتْنَتَهَا وَ شُرُورَهَا وَ أَحْزَانَهَا وَ ضِیقَ الْمَعَاشِ فِیهَا وَ بَلِّغْنِی بِرَحْمَتِکَ کَمَالَ الْعَافِیَةِ بِتَمَامِ دَوَامِ النِّعْمَةِ عِنْدِی

إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِی أَسْأَلُکَ سُؤَالَ مَنْ أَسَاءَ وَ ظَلَمَ وَ اسْتَکَانَ وَ اعْتَرَفَ وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَغْفِرَ لِی مَا مَضَى مِنَ الذُّنُوبِ الَّتِی حَصَرَتْهَا حَفَظَتُکَ وَ

أَحْصَتْهَا کِرَامُ مَلائِکَتِکَ عَلَیَّ وَ أَنْ تَعْصِمَنِی إِلَهِی [اللَّهُمَ‏] مِنَ الذُّنُوبِ فِیمَا بَقِیَ مِنْ عُمُرِی إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِی یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ صَلِّ

عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ وَ آتِنِی کُلَّ مَا سَأَلْتُکَ وَ رَغِبْتُ إِلَیْکَ فِیهِ فَإِنَّکَ أَمَرْتَنِی بِالدُّعَاءِ وَ تَکَفَّلْتَ لِی بِالْإِجَابَةِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

 

 

 

 

عقیقه

مستحب است براى پسر،گوسفند نر وبراى دختر،گوسفندماده،عقیقه شود .

زمان عقیقه کردن،روزهفتم ولادت است واگر درآن تأخیربیفتد،استحباب

آن ساقط نمیشود .

مستحب است درتقسیم گوشت عقیقه،استخوانهاى آنرا نشکنند.

براى پدرومادر نوزاد وعائله پدر،مکروه است از عقیقه بخورند و این کراهت،براى

مادرنوزاد، بیشتراست.

وسائل الشیعه،ج21،ص428

 

 

 

دليل اينكه در روايات توصيه شده به خوردن نمك در اول و آخر غذا چيست؟

آيا دليل علمی و عرفاني دارد؟

بسياري از آداب و بايدها و نبايدهاي ديني ما گذشته از حلال و حرام و مستحب

و مكروه بودن، داراي فايده‌ها و يا آسيب‌هايي از نظر علمي مي‌باشند

در اسلام،دستورات زيادي در مورد خوردن نمك،به عنوان يك پيش غذا،وارد شده و

به فلسفه وفوايد آن نيز اشاره شده است. حضرت علي(ع) مي‌فرمايند:«با نمك

خوردن در اول غذا،خوردن را شروع كنيد كه اگر مردم بدانند چه خاصيتي در نمك

است، هر آينه بر ترياق تجربه شده،آن را بر مي‌گزينند ».

امام صادق(ع) نيز فرموده‌اند:«رسول خدا(ص) به علي(ع) فرمود:اي علي،غذا را با

نمك آغاز كن وبا آن به پايان رسان كه هر كس چنين كند،از 72 نوع از انواع بلا در امان

است كه از آن جمله جنون و جذام و پيسي مي‌باشد.و همچنين از ايشان روايت شده است:

«هر كس در اول و آخر غذا نمك بخورد، لكه هاي سياه و سفيد صورتش برطرف خواهد شد».

در روايتي از پيامبر(ص) دردهاي گلو،دندانها و دردهاي شكم از جمله بيماري‌هايي دانسته

شده‌اند كه خوردن نمك از بروز آن جلوگيري مي‌كند. شستن دست وشروع كردن با نمك از

جمله آداب ظاهري است و اما آداب عرفانی غذا خوردن عبارتند از: سپاسگزاری از ولی نعمت

حقیقی که خداوند متعال است و دعا کردن برای برکت یافتن روزی.

فوايد وآثار نمك از نظر علمي نيز ثابت شده است.

نمك از دريچه علم:

نمك به دليل داشتن «اسيد» بهترين داروي ضد عفوني كننده است؛ چرا كه هيچ نوع

ميكروبي نمي‌تواند در نمك رشد و نمو يا زندگي كند.

«دكتر تومانيانس» در كتاب خود به نام «Hygienic ruler in Islam» فايده‌هاي استعمال

نمك را در پيش از غذا اين گونه بر مي‌شمارد:

1.بنابر يافته‌هاي علوم پزشكي،دهان محل تجمع انواع ميكروبها مي‌باشد كه در اثر استعمال

نمك در پيش از غذا، آنها بر طرف مي‌گردند.

2.آب دهان (بزاق) از چشمه‌هايي به نام غدد بزاقي جاري مي‌باشند كه هرچه با غذا مخلوط

شوند،غذا زودتر از گلو پايين مي‌رود و زودتر هضم مي‌شود.ورود نمك در دهان،غده‌هاي اطراف

دهان را تحريك و به ترشح آنها سرعت مي‌بخشد.از اين رو،غذا را زودتر هضم و براي فرو بردن

حاضر مي‌سازد.

3.زماني كه نمك وارد معده خالي از غذا مي‌گردد، غده معده را تحريك مي‌كند و ترشحات زيادتري

به وجود مي‌آورد.پس «اسفيورت» نمك سبب زود فرو بردن و زود هضم شدن غذا مي‌گردد.

4.از آنجا كه نمك پيش از غذا تحريك كننده غده‌هاي هاضمه است،در اثر تحريك آنها،انسان ميل

به غذا خوردن مي‌يابد،بنابراين،نمك سبب زياد شدن اشتها مي‌گردد.

5.چنانچه مواد شيميايي،بيش از اندازه معمول در معده ترشح شود، موجب سوء هاضمه مي‌گردد

و نمك پيش از غذا،به دليل دارا بودن اثر اسيدي،آن را خنثي و بي‌اثر مي نمايد و سوء هاضمه

را برطرف مي كند.

6.در بدن و خون و ساختمان جسم مقدار معيني نمك وجود دارد كه اگر اين مقدار كاهش

يابد،موجب امراض مختلفي در اعضاء بدن مي‌گردد،اما وقتي نمك پيش از غذا وارد معده گردد،مقدار

مورد نياز را براي كمبود خود نگه مي‌دارد و در حقيقت،مقدار از دست رفته را جبران مي‌سازد.

7.بدن انسان به منظور برطرف كردن نمك،به آب نياز دارد و استعمال نمك، بيش از غذا،آدمي

را به نوشيدن آب مجبور مي سازد و اين،خود،سبب افزايش«ادرار» و شستشوي كليه و

مثانه مي‌شود.

8.در اثر نمك خوردن،مقداري از آب بدن از روزنه‌هاي پوست بيرون مي‌ايد و به اين ترتيب، سوارخ‌هاي

تنفسي پوستي،پاك و پاكيزه مي‌گردند.

9.خوردن نمك در بعد از صرف غذا نيز،غدد بزاقي را تحريك مي‌سازد و باعث زياد شدن آب دهان مي

گردد.بنابراين،انسان ناگزير به فرو بردن يا بيرون كردن آن از دهان مي‌شود كه در هر دو صورت،چربي

يا غذاي باقي مانده در دهان و بين دندان به همراه آب دهان برطرف مي‌شود.

10.اگر آدمي غذايي بخورد كه نمك آن كم باشد و يا در معده ترشحات مواد نمكي نباشد،غذا

ديرتر هضم مي‌شود و اين،سبب بروز سوء هاضمه مي شود.خوردن نمك، پيش از غذا،اين

آسيب را برطرف مي‌سازد.بدیهی است که این فوائد، برای استعمال مقدار مناسب نمک

می‌باشد، و اگر در مصرف نمکافراط و تفریط شود باعث تحریک قلب و امراض گوناگون نیز

خواهد گردید.

در ضمن فواید نمک برای انسان‌های سالم و متعادل و به صورت غالبی است، ولی برای

افراد بیمار، یا گاهی برای افرادی خاص، ممکن است برخی داروها نیز ضرر داشته باشد

که پزشکان مشخص می‌کنند.

برای مطالعه بیشتر به کتاب‌های زیر مراجعه فرمایید:

1. قرآن و علوم روز، سید جواد افتخاریان.

2. کافی، کلینی، و کتاب المحاسن، احمد خالد برقی، ج 2، ص 590 و… که در این

دو کتاب و سایر کتب مثل المقنع شیخ صدوق و بحارالانوار علامة مجلسی، ج 63، ص 390

به بعد روایات نمک به طور مفصل آورده شده است

 

http://porseman.org

سر احکام

بعضی می پرسند چرا اسلام دستور می دهد که به هنگام جنب شدن تمام بدن

را بوشوینددر حالی که فقط عضو معینی آلوده شده می شود وآیا میان بول

کردن وخارج شدن منیتفاوتی هست که در یکی فقط محل را باید شست و

در دیگر تمام بدن را ؟

این پرسش یک پاسخ اجمالی دارد ویک پاسخ مشروح :

پاسخ اجمالی ان این است که خارج شدن منی از انسان ، یک عمل موضعینیست

( مانند بول وسایر زوائد) به دلیل اینکه اثر آن در تماکم بدن آشکار میشود وتمام

سلول های تن به دنبال خروج آن در یک حالت سستی مخصوص فرو میروند واین

خود نشانه تاثیر آن روی تمام اجزای بدن است توضیح اینکه : طبق تحقیقات

دانشمنداندر بدن انسان دو سلسله اعصاب نباتی وجود دارد که تمتم فعالیت های

بدن را کنترلمیکند « اعصاب سمباتیک » و« پاراسمپاتیک » این دو رشته

اعصاب در سراسر بدنانسان و در اطراف تمام دستگاه ها وجهازات داخلی

وخارجیگسترده اند ، وظیفه اعصابسمپاتیک « تند کردن » وبه فعالیت

واداشتن دستگاه هایمختلف بدن است ووظیفه یاعصاب « پاراسمپاتیک»

« کند کردن » فعالیت هایآنهاست ، در واقع یکی نقش « گاز »اتومبیل ودیگری

نقش « ترمز » را دارد، واز تعادلفعلیت این دو دسته اعصاب نباتی ، دستگاههای

بدن به طور متعادل کار می کند.گاهی جریان هایی در بدن رخ می دهد که این تعادل

را به هم میزند ، از چمله این جریان هامسئله ( اوج لذت جنسی ) است که معمولا

مقارنخروج منی صورت می گیرد ، در این موقعسلسله اعصاب پاراسمپاتیک

( اعصابترمز کننده ) بر اعصاب سمپاتیک ( اعصاب محرک )پیشی می گیرد و

تعادل به شکلمنفی به هم می خورد .

این موضوع نیز ثابت شده است که از جمله اموری که میتواند اعصاب سمپاتیک را

به کهرواداروتعادل از دست رفته را تامین کند تماس آب با بدن است واز آنجا که

تاثیر « ارگاسم »روی تماماعضای بدن به طور محسوس دیده میشود وتعادل این

دو دسته از اعصاب درسراسر بدن بههم میخورد دستور داده شده است که پس از

آمیزش جنسی ، یا خروجمنی ، تمام بدن با آبشسته شود و در پرتو اثر حیات بخش

آن تعادل کامل در میان ایندو دسته اعصاب در سراسربدن برقرار گردد.

البته فایده غسل منحصر به این نیست بلکه غسل کردن علاوه بر این نوع عبادت

وپرستشنیزمی باشد که اثرات اخلاقی آن قابل انکار نیست و به همین دلیل اگر بدن

را بدو نیتوقصد قربتواطاعت فرمان خدا بشویند غسل صحیح نیست در حقیقت به

هنگام منی وآمیزش جنسی هم روح متاثر می شود وهم جسم ، روح به سوی شهوات

مادی کشیدهمی شود، وجسم بهسوی سستی ورکود، غسل جنابت که هم شستوشوی

جسم است وهمبه علت این که به قصدقربت انجام می یابد شست وشوی جان است

اثردو گانه ای در آنواحد روی جسم وروح میگذارد تا روح را به سوی خدا و

معنویتسوق دهد وجسم را بهسوی پاکی ونشاط وفعالیت.

از همه ی این ها گذشته وجوب غسل جنابت یک الزام اسلامی پاک نگاه داشتن بدن و

رعایتبهداشت ، در طول زندگی است ؛زیرا بسیارند کسانی که از نظافت خود

غافلمی شوندولی اینحکم اسلامی آنها را وادار می کند که در فواصل مختلفی

خود راشست وشو دهندوبدن را پاکنگاهدارند ، این موضوع اختصاصی به

مردم اعصارگذشته ندارند، در عصر وزمان ما نیز بسیارندکسانی که به علل

مختلفی از نظافت وبهداشت تن غافلند.

( البته اینحکم به صورت یک قانون کلیوعمومی است حتی کسیرا که تازه بدن

خود را شستهشامل می شود).

در بحار الانوار، ج78 ، ص2 از امام رضا (علیه السلام )در مورد علت غسل جنابت

پرسیده شددر جواب فرمودند :

((علت غسل جنابت [ چند چیز است ]:

1.نظافت وتطهیر ظاهر بدن

2. تطهیر روحی

3. زیاد بودنموجبات وضو مناسب تخفیف وآسان کردن حکم آن است

4. جنابت غالبا همراه با لذت است بدینجهت غسل کردن بر شخص دشوار

نیست به خلاف بول وغایط

5. جنابت غالبا در اختیار آنهاستبه خلاف بول و غایط))

فلسفه واسرار احکام   محمد وحیدی