پیامد ثروت نامشروع

آلودگی به «مال حرام» و ثروت نامشروع، زیان های بزرگ و خطرناکی به همراه دارد؛ به گونه ای که برخی زیان ها هیچ گاه جبران نمی شود. زیربنای «فساد اقتصادی» کسب های حرام و از بین رفتن یا کم شدن قبح و زشتی حرام خواری است. «مال حرام» عامل انحرافات اخلاقی و ناکامی های فراوان است که مانع از رشد و توسعه اقتصادی فردی و اجتماعی می شود و در واقع محور ناکارآمدی اقتصادی است. (شوشتری، قاموس الرجال، ج۴، ص۲۴۵)
امام هادی (علیه السلام) می فرماید: «ای داوود! حرام رشد و فزونی ندارد، و اگر هم داشته باشد برکت ندارد، و آن چه از حرام انفاق می شود پاداش ندارد، و آن چه از حرام پس از انسان باقی می ماند، زاد و توشه آتش جهنم او خواهد بود». [1] (کلینی، اصول کافی، ج۵، ص۱۲۵)

مال حرام اگر باعث فراوانی و افزایش شود، برکت نخواهد داشت و هرگز خیر الهی در آن نخواهد بود. سعادت و خوشبختی در برکت مال است و در مال حرام حتی اگر زیاد باشد، برکت نیست. «برکت» به مال انسان سودمندی و کارآمدی می دهد. انجام کار خیر با مال حلال اجر دارد و با مال حرام هیچ پاداشی ندارد. ثروت حرامِ سرمایه داران حرام خوار، توشه آنان برای آتش جهنم خواهد شد.

مال حرامی که از آدمی پس از مرگش باقی می ماند، بهره آن را ورثه می برند و وزر و وبالش برای خود اوست. کسب مال حرام حاصل نافرمانی از دستورات الهی، رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان معصوم (علیهم السلام) است و اثر گناهان فراوانی است که عقاب و عذاب الهی آن در شب اول قبر و عالم برزخ و در آخرت آدمی را فرا می گیرد.

1. یا داوود! انّ الحرام لا ینمی، و ان نمی لا یبارک له فیه، و ما انفقه لم یوجر علیه، و ما خَلَّفَهُ کان زاده الی النار.