وضع اجتماعی و سیاسی معاصر امام هادی (ع)

حکومت عباسیان هر چه از دوران استقرار و ثبات خود فاصله می گرفت، از نظر سیاسی اقتدارش کاهش می یافت، این تنزل قدرت و حاکمیت، از علل مختلف ناشی می شد. دشمنی برخی از سلاطین عباسی چون متوکل با خاندان امامت و علویان تا حدی بود که امنیت مالی و جانی آنان در مخاطره بود. از این روی امام هادی(ع) با توجه به این اختناق و فقدان امنیت برای صیانت از جان و مال پیروان اهل بیت فعالیت های کاملا سری و پنهانی داشت.
امام هادی(ع) قبل از اینکه توسط مأموران عباسی به سامرا احضار شود در مدینه که مرکز علمی و فقهی بزرگ جهان اسلام محسوب می شد سکونت داشت و براساس اظهار شیخ مفید، مدت ده سال آخر دوره امامت ایشان با سکونت اجباری در سامرا و تحت نظر حاکمیت سپری شد.(1) اختناق شدید سیاسی و شیوع شبهات فکری و عقیدتی، دو پدیده مهم دوره امام هادی(ع) بود که اگر مواضع و تدابیر امام نبود، اساس فکری مکتب اسلام و عقاید بنیانی آن مانند توحید، گرفتار آشفتگی و در معرض تهدید جدی واقع می شد.(2)
اختناق شدید سیاسی از سوی حاکمان دسترسی به امام را برای مردم مشکل می کرد و عدم حضور امام در جامعه، خود مشکلات بزرگ عقیدتی را در پی داشت که منجر به بروز فرقه های مختلف مذهبی و کلامی و شیوع عقاید و آرای فکری سست در جامعه می شد و بدین علت بود که دین اسلام در معرض مخاطرات جدی قرار داشت. با بروز این آسیب ها وجود امام معصوم برای صیانت از دین الهی و اسلام ناب ضروری می نمود. از پیامدهای تلخ سیطره اختناق سیاسی، تفرقه میان پیروان اهل بیت(ع) بود که فرقه های مختلفی از شیعه در این دوره گزارش شده که به مرور زمان در گرد شمع وجودی امامان بعدی این اختلافات برچیده شد و از این فرقه ها جز نامی در تاریخ نماند. تدبیر خاص امام برای ایجاد هماهنگی و همبستگی میان پیروان اهل بیت(ع) که در شهرهای مختلف جهان اسلام بودند، با مؤلفه (وکالت) صدها نتیجه زودبازده و آینده ساز داشت.

 1_(ارشاد مفید/ 2 / 312)
2_(توصیه صدوق/31)