وقتیکه گفته میشودحسین برای حفظ اسلام کشته شد به دین خدا اهانت کرده ایم ودر حقیقت پذیرفته ایم که نابودی اسلام و بقای اسلام منوط به بود و نبود یک انسان است.

در این سخن که بقای اسلام راستین و حقیقی وابسته به وجود اهل بیت است شکی نیست زیرا اگر انها نباشند به قدری از اسلام تفسیرهای غلط صورت می گیرد که گویی اسلام از بین رفته است .به این نکته در روایات فراوانی اشاره شده است

بحار الانوار ج23 ص99 باب6″

“مردم تنها بوسیله اهل بیت است که هدایت می شوند و الا هلاک میشوند”

اما منظور از اینکه می گوییم امام حسین برای دفاع از دین کشته شد این است که دین با شهادت او زنده شد و این وضع در مورد شهدایی مانند جعفر و حمزه و امثال انها که شهادتشان موجب حیات دین شد ثابت است.چون یزید با اعمالش موجب اضمحلال و ابطال احکام دین شده بود و از انجایی که مردم هر گاه حاکم خود را متجاهر به فسق و شرب خمر و ارتکاب فجور ببینند خودشان نیز به آن سو کشیده می شوند” الناس علی دین ملوکهم"” مردم بر روش پادشاهان خود هستند”

امام حسین با شهادت خود و عزایزانش جلوی نابودی دین را گرفت چنان که شاعر ” ابوالحب کبیر"در شعری به زیبایی زبان حال امام حسین را چنین به تصویر می کشد:

با پرودگارم عهدی بسته ام که انجام نمی شود”

جز با کشته شدنم پس مرا بالا ببر و بیفکن”

اگر دین محمد استوار نمی ماند “

جز با کشته شدن من پس ای شمشیرها مرا بر گیرید”

مستدرکات اعیان الشیعه ج3 ص191