هر اندامی دارای اعتدال مزاج ویژه خود می باشد و از لحاظ مزاج با اندام دیگر متفاوت است مثلاً مزاج

استخوان وقتی معتدل است که خشکی آن بیشتر باشد ، مغز آدمی موقعی معتدل است که رطوبت زیاد داشته

باشد، قلب موقعی در حد اعتدال است که از حرارت ویژه ای برخوردار بوده باشد و اعصاب وقتی در حد

اعتدالند که از سردی مخصوص خود بهره مند شده باشند.

خداوند متعال هر اندام و هر جانواری را مزاجی بخشیده است که به آن سزاوار است و این مزاج با توان و

تحمل وی سازگار و باحوال و کردارش متناسب است و مزاج انسان در آفرینش متناسب با نیروی او متناسب

با کنش و واکنشهای اوست و بهر اندامی نیروئی داده است که شایسته آن است برخی از اندامها را گرم، عده

ای را سرد، تعدادی را خشک و دسته ای را مرطوب آفریده است.

اندامهائیکه دارای مزاج گرمند به ترتیب اولویت بررسی می شود.

1- گرمترین اندامهای آدمی روان است و نیز دل که خواستگاه روان است.

2- خون که گرم است.

3- کبد که شبیه خون لخته شده است.

4- گوشت که پس از جگر از لحاظ گرمی قرار دارد.

5- ماهیچه ها که پس از گوشت قرار دارند.

6- کبد و کلیه هاريال رگهای ضربان دار، رگهای بدون ضربان.

اندامهای دارای مزاج سرد بترتیب اهمیت:

بلغم، پیه، چربی، مو، استخوان، غضروف، زردپی ها، غشاء(شامه) عصب، نخاع، مغز، پوست.

اندامهای دارای مزاج مرطوب

بلغم، خون، چربی، پیه، مغز، نخاع، گوشت، پستان، بیضه ها، ریه ها، جگر، طحال، کلیه ها، ماهیچه ها،

پوست.بعضی از اعضاء فوق دارای مزاجی سد و مرطوب می باشند که در هر دو دسته نام برده شده اند.

اندامهای دارای مزاج خشک:

1- مو، استخوان، غضروف ها، زردپی ها، شامه، شریانها، وریدها، عصب حرکتی، که سرد و تر و خشک

تر از حد اعتدال است.

مزاج در مرحله عمر

خردسالان از روز تولد تا دوران جوانی از نظر مزاج بگرمی نزدیکترند و در حد اعتدال گرمی اند و از نظر

رطوبت مزاج پا را فراتر نهاده اند.اعتدال مزاج نوجوانان بیشتر از اعتدال خردسالان است ولی جوان در

مقایسه با خردسالان خشک مزاج تر و در مقایسه با پیران و نوپیران گرم مزاج تر است . تن نوپیران و

پیران سرد است (در حد اعتدال).