عواقب کفران نعمت
ناسپاسى و کفران نعمت آثار سوء گستردهاى از نظر معنوى و مادى در زندگى
انسانها دارد که به بیان برخی میپردازیم:
1. عدم معرفت خدا:
ناسپاسى از نعمات خداوند سبب میشود كه انسان از معرفت خدا دور بماند و اين بزرگترين
خسران و زيان است. بزرگان علم در مورد انگيزه معرفة الله به سراغ اين مسأله رفتهاندكه
شكر نعمت، نخستين انگيزه شناخت پروردگار است؛ زيرا تشكر و سپاسگزارى از بخشنده
نعمت، يك امر وجدانى است؛ انسان هنگامى كه خود را غرق نعمت میبيند و میداند
اين همه نعمت در درون و برون وجود او است و اینها از خود او نيست به فكر تشكر از
بخشنده نعمت میافتد و همين امر راه خداشناسى را براى او هموار میسازد ولى ن
اسپاسان نه اعتنائى به نعمت دارند و نه بخشنده نعمت و لذا از معرفة الله نيز
محروم میشوند.
2. عدم تشکر از مخلوق:
ناسپاسى در برابر نعمتهاى خالق سبب میشود كه انسان در برابر مخلوق نيز ناسپاس
میشود، نه تنها ارزشى براى محبتها وخدمات بىشائبه ديگران قائل نشود، بلكه خود را
طلبكار آنان بداند و اين صفت سبب تنفر و بيزارى مردم از چنين افرادی میشود و به اين
ترتيب ناسپاسان گرفتار انزواى اجتماعى و نداشتن يار و ياور، در برابر مشكلات زندگى
خواهند شد.
3. زوال نعمت:
کفران نعمت منجر به زوال نعمتها میشود؛ زيرا خداوند حكيم است نه بىحساب
چيزى به كسى میبخشد و نه بىجهت چيزى را از كسى میگيرد اما آنها كه ناسپاسى
میكنند با زبان حال میگويند ما لايق اين نعمت نيستيم و حكمت خداوند ايجاب میكند
كه اين نعمت را از آنها بگيرد و آنها كه شكر نعمت را بجا میآورند در واقع میگويند ما لايق
و شايسته ايم، نعمت را بر ما افزون کن.
امام صادق(ع) در اینباره میفرمایند:
اگر سپاسگزاری کنی نعمتها پایدار است و اگرکفران ورزی، دیری نمیپاید.
4. مجازات زودرس:
کفران نعمت یکی از صفات مهلکهای است که مجازاتش خیلی زود در همین دنیا نیز
گریبان انسان را میگیرد.
امام رضا(ع) در اینباره میفرمایند:
سریعترین مجازاتها، مجازات کفران نعمت است.
5. عدم احساس خوشبختی:
کسانی که نعمتهای ارزشمند و بیشمار خداوند را نمیبینند و آن را انکار
میکنند و همیشه نق میزند که خدا به ما چیزی نداده و یا کسانی که از
نعمتهای خدا در راه گناه استفاده میکنند، هیچوقت در دنیا احساس
خوشبختی و رضایت نمیکنند و پیوسته احساس کمبود و خلأ میکنند.
6. سلب آرامش:
یکی از عواقب کفران نعمت، سلب آرام از زندگی آدمی است. خداوند در آيات
15تا 17 سوره سبأ به اين علل و عوامل اشاره ميكند و از مردم ميخواهد كه
با بهرهگيري درست از نعمتها و شكر و سپاس آن زمينه های بقاء و استمرار
آسایش را فراهم آورند.