از آنجا که در میلاد عل اکبر(ع) و شبه پیغمبرصلی الله علیه وآله قرارداریم مناسب است برای ترسیم منش و روش علی بن الحسین به رفتار حق گرایانه رسول خاتم نگاهی همراه با تفکر به امید تاسی هر چه بیشتر به آن بزرگواران, بیندازیم:
پیامبر صلی الله علیه وآله در شادمانی و خشم, جز حق نمی گفت.
حق را اعمال می کرد, گرچه به ضرر خودش یا دوستانش بود.
هنگامی که در اقلیت قرار داشت و وارد شدن حتی یک نیرو در اردوگاهش سرنوشت ساز بود, از او خواستند از مشرکان برای سرکوب مشرکان دیگر یاری جوید, نپذیرفت و فرمود از مشرگان کمک نمی طلبم.
به یارانش توصیه می کرد, سخن حق را از هر که شنیدی بپذیر, گرچه دشمن بیگانه باشد, و ناحق را از هر کس شنیدی نپذیر, گرچه دوست نزدیک[ات] باشد.
اگر پای حقی در میان می آمد, دیگر کسی را نمی شناخت و احدی را یارای ایستادگی در مقابل آن عزیز نبود, تا آن که حق را یاری می کرد.
بر دسته شمشیرش نوشته شده بود…حق را بگو, گرچه به زیان تو باشد.
