* دلِ شب
در یک روایت اين‌طور آمده است که پیغمبر اکرم(صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرمودند:
«لَمَّا عُرِجَ بِي إِلَى السَّمَاءِ نُودِيتُ يَا مُحَمَّدُ!»،
شبی که من را به معراج بردند، ندائی به من رسيد كه یک بخش از آن ندا این بود:
«وَ مَنْ كَانَتْ لَهُ حَاجَةٌ سِرّاً بَالِغَةً مَا بَلَغَتْ»،
یعنی هر کسی كه حاجتی مخفی دارد ـ‌هر چه می‌خواهد باشد‌ـ
«إِلَيَّ أَوْ إِلَى غَيْرِي»، از من يا از دیگری، «فَلْيَدْعُنِي فِي جَوْفِ اللَّيْلِ خَالِياً»،
پس محرمانه و در دل شب، از من تقاضا کند.
«وَ لْيَقُلْ وَ هُوَ عَلَى طُهْرٍ يَا اللَّه».
یعنی در حالی که با طهارت است، بگويد
ياالله…! در روایت دیگری از پیغمبر اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) آمده است:
«إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا تَخَلَّى بِسَيِّدِهِ فِي جَوْفِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ وَ نَاجَاهُ أَثْبَتَ اللَّهُ النُّورَ فِي قَلْبِهِ»؛
اگر بنده با مولایش در دلِ شبِ تاریک خلوت كند و با او راز و نیاز کند، خداوند نور را در دلش استوار می‌کند.
«فَإِذَا قَالَ يَا رَبِّ! يَا رَبِّ! نَادَاهُ الْجَلِيلُ جَلَّ جَلَالُهُ لَبَّيْكَ عَبْدِي سَلْنِي، أُعْطِكَ وَ تَوَكَّلْ عَلَيَّ، أَكْفِكَ».
وقتی بگوید پروردگار من! پروردگار من! خداوند هم جوابش را می‌دهد و ندا می‌کند لبّیک بنده من!
بخواه تا به تو بدهم! به من توکل کن تا برایت کارسازی کنم!
