در این ماه، ایشان شعر نمی خواندند و نمی سرودند و گوش به شعر هم نمی دانند . خلاصه،دگرگونی
خاصی متناسب با این ماه در زندگی خود ایجاد می کردند، به گونه ی که این ماه را، سراسر، به تلاوت
قرآن مجید و دعا کردن و انجام دادن مستحبات مربوط به ماه رمضان سپری می کردند .
ایشان، به هنگام سحر وافطار، بسیار کم می خوردند، به گونه ای که خادمشان فکر می کردند که امام،
چیزی نخورده است!
حضرت امام رحمة الله علیه درباره رمضان چنین می سرایند:
ماه رمضان شد، می و میخانه بر افتاد
عشق و طرب و باده، به وقت سحر افتاد
افطار به می کرد برم پیر خرابات گفتم
که تو را روزه، به برگ و ثمر افتاد
با باده، وضو گیر که در مذهب رندان
در حضرت حق این عملت بارور افتاد
توجه امام خمینی(قدس سره) به ماه مبارک رمضان
نظم امام (ره) زبانزد خاص و عام بود. ایشان در برنامه های عادی و روزانه خویش با برنامه
ریزی عمل میکردند و در ایام خاص و ماههایی که از اهمیت معنوی بالایی برخوردار بود،
برنامه ویژهای داشتند.
امام هر سال قبل از تعطیلات دروس حوزه، در آستانه ماه مبارک رمضان و هجرت طلاب به روستاها
و شهرها برای تبلیغ دین ، جلسه درس را به موعظه، نصیحت و توجه به آداب سیره و سلوک در ماه
رمضان اختصاص میداد. ایشان در یکی از جلسات خود فرمود:
به آداب اولیه روزه عمل نمایید و همان طور که شکم را از خوردن و آشامیدن نگه می دارید ، چشم و
گوش و زبان را هم از معاصی بازدارید. از هم اکنون بنا بگذارید که زبان را از غیبت ، تهمت و بدگویی
و دروغ نگه داشته ، کینه ، حسد و دیگر صفات زشت شیطانی را از دل بیرون کنید . اگر توانستید ،
«انقطاع الی الله» حاصل نمایید ؛ اعمال خود را خالص و بی ریا انجام دهید ، از شیاطین انس و جن
منقطع میشوید.
از جمله برنامه های ویژهی حضرت امام، رضوان اللّه علیه، در ماه مبارك رمضان، عبادت و تهجّد بود.
امام، عبادت را ابزار رسیدن به عشق الهی میدانستند. و به صراحت بیان میكردند كه در وادی عشق،
نبایدبه عبادت به چشم وسیلهای برای رسیدن به بهشت نگاه كرد.
یكی از محافظان بیت میگوید در یكی از شبهای ماه مبارك رمضان، نیمه شب، برای انجام كاری مجبور
شدماز جلوی اتاق امام گذر كنم. حین عبور، متوجّه شدم كه امام، زار زار گریه میگردند! هقِ هقِ گریه ی
امام كهدر فضا پیچیده بود، واقعا مرا تحت تأثیر قرار داد كه چهگونه امام، در آن موقع. از شب، با
خدای خویشراز و نیاز میكند.
آخرین ماه مبارك رمضان دوران حیات امام، به گفتهی ساكنان بیت، از ماه مبارك رمضانهای دیگر
متفاوت بود!به این صورت كه امام، همیشه، برای خشك كردن اشك چشمشان دستمالی را همراه
داشتند، ولی در آن ماه مبارك رمضان، حولهای را نیز همراه بر میداشتند تا به هنگام نمازهای نیمه
شبشان، از آن استفاده كنند.