گریه مسیو کربن به روایت علامه طباطبایی
علامه طباطبایی(ر) میفرمودند: روزی به پروفسور کربن(اسلام شناس فرانسوی) گفتم:
«در دین مقدس اسلام، انسان حاجت مند اگر حالی پیدا کند طبق همان حال و حاجت، خدا را می خواند؛ چون خداوند أسماء حسنایی دارد، مانند: غفور و رازق و منتقم و رحیم و غیرها و انسان طبق خواست و حاجت خود هر یک از این اسماء را ملاحظه نموده و خدا را بدان اسم و صفت یاد می کند. مثلًا اگر بخواهد خدا او را بیامرزد و از گناهش درگذرد، باید از اسم غفور و غفّار و غافرالذنب استفاده کند. اما در دین مسیح خدا أسماء حسنی ندارد، فقط لفظ خدا و أب برای اوست. بنابراین، اگر شما مثلًا حالی پیدا کردید و خواستید با خدا مناجات کنید و او را با أسماء و صفاتش یاد کنید، از تحت اسم خاصی از او حاجت طلبید، چه خواهید کرد.کربن در پاسخ گفت: من در مناجات خود صحیفه مهدویه را می خوانم.
حضرت علامه می فرمود: کربن کراراً صحیفه سجّادیه را می خواند و گریه می کرد…..»
مطلع الانوار، سيد محمدحسين حسينى تهرانى، جلد دومم، صفحه 243