ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺎﺭﺷﻨﺒﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺳﺮ ﮐﻼﺱ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﮔﻔﺖ
ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺷﻔﺎﻫﯽ!

ﻫﻤﺎﻥ لحظه ﺩﮐﺘﺮ ﮔﻔﺖ :
ﺍﺻﻼ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻫﻢ ﮐﺘﺒﯽ! ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﮐﺘﺮ ﮔﻔﺖ :
همینی ﮐﻪ ﻫﺴﺖ!

ﻫﺮ ﮐﺲ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺩ ﺑﯿﺎﺩ ﺟﻠﻮ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﺑﺎﯾﺴﺘﻪ!

ﺍﺯ 50 ﻧﻔﺮ فقط 3 ﻧﻔﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﻭ ﺩﮐﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﻘﯿﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮔﺮﻓﺖ!!! ﺑﻌﺪﺵ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺭﻭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﻤﺎ 10 ﻧﻤﺮﻩ ﮐﻢ ﻣﯿﮑﻨﻢ! ﻫﻤﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ولی ﺩﮐﺘﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻧﻤﺮﻩ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺍﯾﻦ 3 ﻧﻔﺮ ﻫﻢ 20 ﺭﺩ ﻣﯿﮑﻨﻢ! ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﺪﺕ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ … ﺩﮐﺘﺮ ﮔﻔﺖ : ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﻇﻠﻢ ﺭﻓﺘﯿﺪ … “ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭﺱ ﻇﻠﻢ ﺳﺘﯿﺰﯼ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ “

 

مشاور مدرسه مطهری خانم محمدی 

چرا بعضی ها به خاک دست می زنند طلا میشود؟

افرادی که به آرزوهایشان می‌رسند جادوگر نیستند؛ اما تفاوتی اساسی با دیگران دارند. تفاوت آن‌ها در این است که به‌شدت به خواسته‌های خود اعتقاد دارند و می‌دانند که هیچ‌چیز یا هیچ‌کس نمی‌تواند آن‌ها را منصرف کند.
آن‌ها اراده می‌کنند و همه‌چیز روال عادی خودش را طی می‌کند؛ در نتیجه آن‌ها هم به آرزوی خود می‌رسند.

قدرت اعجاب‌انگیز درونتان را کشف کنید.
:gem:سقف اعتماد به نفسمون رو بالا ببریم !!

تا حالا شده كه ازتون بپرسن چاى مى خورى يا قهوه شما بگی: فرقى نميكنه …..
بپرسن : پرتقال دوست دارى يا نارنگى ؟
بگين : فرقى نميكنه …
بپرسن : براى شام كجا بريم ؟
بگين : فرقى نميكنه …
بپرسن : چه فصلى را دوست دارى ؟
بگين : فرقى نميكنه !!!

هيچ فكر كردين چرا نبايد چيزى براتون فرق بكنه يا نكنه ؟

وقتى براى خودتون همه چيز بى تفاوت هست و اونقدر اعتماد به نفس ندارين كه نظرتون را محكم ابراز كنين چرا بايد براى دنيا و كائنات فرق كنه كه شما اصلا وجود دارين يا وجود ندارين ؟

وقتى خودتون نمى دونين چى مى خواهين چرا انتظار دارين كه كائنات بدونه چى به شما بده !!! وقتى نمیدونين چه شغلى را دوست دارين ، چه مقدار درآمد ماهانه براى زندگى ايده آل شما لازمه ، چه خونه اى چه ماشينى ، چه همسرى جواب آرزوهاى شماست ، خدا و دنيا و كائنات در مقابل شماى بى تفاوت چه تصميمى بايد بگيرن ؟

از همين حالا از بى تفاوتى دربيايين !
خواسته هاتون را ليست كنين .
بهترين هاشو دستچين كنين !

وقتى خودتون هدفتون را مشخص كردين دنيا و كائنات هم از بلاتكليفى درميان ! و متوجه ميشن كه در چه زمينه اى بايد دست بكار بشن !

از امروز بين پرتقال و نارنگى ، بين غذاها ، بين رنگها و …. فرق قايل بشين ! يعنى سقف اعتماد به نفستون را بالا و بالاتر ببريد و هدف هاى مشخصى براى خودتون تعيين كنين !

 خانم محمدی مشاور مدرسه علمیه شهید مطهری 

جملات جادویی برای افزایش اعتماد به نفس کودک

*من به تو اعتماد دارم.

 *حضور او در جمع خانواده را مهم بدانید. مثلا بگویید «وقتی خدا تو رو به ما داد، می دانست ما چه چیزی در زندگی احتیاج داریم»

* ببخشید عزیزم. می توانی من را به خاطر کاری که کردم ببخشی؟

*من تو را می بخشم. و دیگر این موضوع را مطرح نمی کنم. باشه؟

*امشب می خواهم فقط وقتم را با تو بگذرانم. چه کاری دوست داری که انجام بدهیم؟

 *بله،امشب غذایی رو میپزم که دوستش داری.

 *از تو ممنون هستم.

بکار بردن صفات مثبت. نمی توانم باور کنم که تو چقدر … هستی.

*به تو افتخار می کنم.

 *برایت روی میز پول گذاشتم.

 *حرفت را باور می کنم.

*به تو افتخار میکنم. حتی با اینکه تو خیلی خوب نبودی، همچنان به تو افتخار می کنم.

*می دانم که اخیرا خیلی رو در رو حرف نزده ایم. اما میخواهم بدانی که تو را قبول دارم. حتی اگر با تو موافق نباشم. و سعی می کنم برای بهتر شدن رابطه بین ما تلاش کنم تا هر دو بتوانیم دیگری را خوب درک کنیم.

*تو واقعا داری مرد / خانم می شوی. نمی توانم بگویم چه قدرهیجان انگیز است!

خانم محمدی مشاور مدرسه علمیه شهید مطهری 

تلنگر

روزی استاد #روانشناسی وارد کلاس شد و به دانشجویانش گفت:"امروز می خواهیم بازی کنیم!”
سپس از انان خواست که فردی به صورت داوطلبانه به سمت تخته برود.

خانمی داوطلب این کار شد.استاد از او خواست اسامی سی نفر از مهمترین افراد زندگیش را روی تخته بنویسد.
آن خانم اسامی اعضای خانواده,بستگان,دوستان,
هم کلاسی ها و همسایگانش را نوشت.

سپس استاد از او خواست نام سه نفر را پاک کند که کمتر از بقیه مهم بودند.
زن,اسامی هم کلاسی هایش را پاک کرد.
سپس استاد دوباره از او خواست نام پنج نفر دیگر را پاک کند.

زن اسامی همسایگانش را پاک کرد.این ادامه داشت تا اینکه فقط اسم چهار نفر بر روی تخته باقی ماند;
نام مادر/پدر/همسر/و تنها پسرش…
کلاس را سکوتی مطلق فرا گرفته بود.چون حالا همه
می دانستند این دیگر برای ان خانم صرفا یک بازی نبود.

استاد از وی خواست نام دو نفر دیگر را حذف کند.
کار بسیار دشواری برای ان خانم بود.
او با بی میلی تمام,
نام پدر و مادرش را پاک کرد.

استاد گفت:"لطفا یک اسم دیگر را هم حذف کنید!”
زن مضطرب و نگران شده بود.
با دستانی لرزان و چشمانی اشکبار نام پسرش را پاک کرد.و بعد بغضش ترکید و هق هق گریست….

استاد از او خواست سر جایش بنشیند و بعد از چند دقیقه از او پرسید:"چرا اسم همسرتان را باقی گذاشتید؟!!”
والدین تان بودند که شما را بزرگ کردند و شما پسرتان را به دنیا آوردید.
شما همیشه می توانید همسر دیگری داشته باشید!!
دوباره کلاس در سکوت مطلق فرو رفت.
همه کنجکاو بودند تا پاسخ زن را بشنوند.

زن به آرامی و لحنی نجوا گونه پاسخ داد:"روزی والدینم از کنارم خواهند رفت.پسرم هم وقتی بزرگ شود برای کار یا ادامه تحصیل یا هر علت دیگری,ترکم خواهد کرد”
پس تنها مردی که واقعا کل زندگی اش را با من تقسیم می کند ,همسرم است!!!

همه دانشجویان از جای خود بلند شدند و برای آنکه زن, حقیقت زندگی را با آنان در میان گذاشته بود برایش کف زدند.

با همسر به از آن باش, که با خلق جهانی

 

 خانم محمدی مشاور مدرسه علمیه شهید مطهری

6 سال است كه ازدواج كرده ام، اما هنوز هم همسرم را با ديگران مقايسه مي كنم و سختي هاي مالي زياد و به تبع آن تحقيرهايي كه به خصوص در دوره سربازي همسرم كشيدم فراموشم نمي شود؛ لطفا راهنماييم كنيد.

با سلام و سپاس از اينكه مركز ما را براي پاسخ و راهنمايي برگزيده ايد؛ پرسشگر گرامي موضوعي كه شما مطرح نموديد امري است كه ممكن است براي هر كسي اتفاق بيفتد، ولي مساله مورد توجه، اهميتي است كه شما به اين مساله داده ايد و درصدد حل آن هستيد، البته من به شما حق مي دهم كه در پي حل اين تعارض برآييد، چون طبق تجارب باليني ما اين موضوع بسيار حائز اهميت است بطوري كه درمواردي باعث ايجاد آسيب هاي بسيار عميق در زندگي هاي زناشويي شده و برخي را با بحران جدايي مواجه ساخته است.

 از پرسش شما چنين بر مي آيد كه در ذهن شما تعدادي از غلط هاي شناختي جاي گرفته اند و همين شناخت هاي غلط موجب ايجاد مشكلات در زندگي شما شده اند، زيرا همانطور كه روانشناسان شناختي معتقدند، رفتار ما برمبناي شناختهايي كه در ذهن داريم شكل مي گيرد و وقتي اين شناختها غلط و غير واقع بينانه باشند رفتار ما نيز غلط و مشكل آفرين خواهد بود.

لذا در وهله اول شما بايد به اصل تفاوتهاي فردي توجه كنيد و آن را به عنوان يكي از اصول مهم و واقع‌گرايانه بپذيريد، اصل تفاوتهاي فردي يكي از اصول مهمي است كه همه از جمله زن و شوهر بايد به آن توجه داشته باشند. هر انساني در كنار جنبه هاي مثبت، نقاط ضعفي نيز دارد دارد و تمركز كردن بر جنبه هاي منفي صرف و غفلت از جنبه هاي مثبت طرف مقابل مي تواند مخدوش كننده روابط باشد؛ مقايسه نقاط منفي هر شخص با نقاط مثبت ديگران ضربه جبران ناپذيري به روحيه فرد مقايسه كننده مي زند. حتي مقايسه نقاط منفي خودتان با نقاط مثبت ديگران باعث مي شود نسبت به جايگاه خود ناشكر باشيد و اعتماد به نفستان كم شود و اين بازدارنده ترين و بدترين لطمه به شخصيت شماست .

مقايسه بين همسران نيز مي تواند براي هر دو طرف رابطه، يعني هم مرد و هم زن مشكل ايجاد كند. من در پايان به مشكل برهم خوردن منابع شناخت كه احساس مي كنم يكي از مشكلات شما باشد، خواهم پرداخت تا بدانيد چه مقايسه اي درست و كدام مقايسه نادرست است.

خواهر گرامي مقايسه نادرست اين مشكل را ايجاد مي كند كه باعث مي شود همسرتان در نظرشما وجهه پايين‌تري پيدا كند، و لذا از جهت ذهني نمي توانيد او ر ابپذيريد و رفته رفته ممكن است نسبت به او سرد شويد و اين سردي در رابطه ممكن است به همه ابعاد زندگي رسوخ پيدا كند؛ و از طرف ديگر اين مقايسه غلط براي شوهرتان نيز مشكل ساز مي شود، چون او احساس مي كند همسرش او را آنطور كه هست نپذيرفته و از او راضي نيست و در نتيجه سرخورده مي شود و ممكن است دچار افسردگي و نارضايتي از زندگي و آسيب هاي ديگري مانند توجه به بيرون از كانون خانواده شود.

ما موارد بسياري داشته ايم كه مرد نه بخاطر شهوت پرستي بلكه بخاطر سرد شدن كانون خانواده و غر زدن دائم همسرش بدنبال كانون آرامش ديگري بجز كانون خانواده رفته است، زيرا همانطور كه مي دانيد يكي از كاركردهاي مهم خانواده ايجاد كانون گرم محبت و آرامش براي اعضاء است و اگر اين كاركرد مخدوش شود، اعضاء بدنبال كانون ديگري براي ارضاء اين نياز فطري خواهند گشت.
يكي از قوانين زوج درمانگران براي پايايي پيوند زناشويي اينست كه طرفين بايد يكديگر را همانطور كه هستند بپذيرند، اگر اين پذيرش وجود نداشته باشد، احساس ناخوشايندي به آنها دست مي دهد كه موجب تزلزل بنياد خانواده مي گردد. مقايسه نابجا مي تواند بين زن وشوهر فاصله بيندازد، چون رابطه خوب رابطه‌اي است كه هر دو طرف رابطه احساس كنند طرف مقابل‌شان بهترين است. منظور اين نيست كه افراد بايد خالي از ايراد باشند، زيرا هر انساني ويژگي‌هاي مثبت و منفي را با هم دارد، اما آنچه مهم است توجه به اين نكته است كه طرف مقابل را آنگونه كه هست بپذيريم.
مقايسه همسرتان با ديگران مي تواند شكل هاي مختلفي داشته باشد مانند : مقايسه وضعيت ظاهري ، مقايسه وضعيت مالي ، شغلي ، خانوادگي ، تحصيل و ….

پيامدهاي منفي مقايسه كردن :

- در صورت مقايسه همسر با ديگران ، مردان نسبت به همسرشان دچار سوءظن و بدبيني مي گردند.

- نابساماني بيشتر خانواده در هنگام مقايسه در مسائل مالي و اقتصادي ، و گاه سوق دادن همسر به رشوه خواري ، ريسك غير معقول اقتصادي و . . . ، ايجاد حسادت ، از دست دادن اعتماد به نفس ، كاهش عزت نفس ، عامل بروز دعوا و پرخاشگري در محيط خانه و از بين رفتن آرامش ، ايجاد دل سردي و گاه افسردگي ، افزايش ديد منفي نسبت به طرف مقابل ، تحقير شدن ، ايجاد بدبيني و سوءظن و . . .

- نكته اي كه بايد به آن توجه داشته باشيد اين است كه شما قبل از ازدواج با شرايط همسرتان آشنا بوده ايد و و شما ايشان را با اين شرايط قبول كرده ايد .بايد توجه داشته باشيد كه شرايطي كه از آن ناراضي هستيد ، از طريق مقايسه همسر با ديگران برطرف نمي گردد، بلكه بايد با تقويت ويژگي هاي مثبت همسر خود و تشويق او ، وجود او را از رفتارهاي مثبت و شايسته پر كنيد.

- بايد بدانيد همسرتان زماني كه تحسين شما را بشنود ، با اعتماد به نفس بيشتر در طلب كمالات بيشتر رفته و روز به روز بر خوبي هاي او افزوده مي شود .

مطالب بيان شده زماني مي تواند به شما كمك كند كه خودتان واقعا به آينده و زندگي مشتركتان اهميت دهيد و براي حفظ آن تلاش كنيد. اينكه شما مي گوييد كه نمي توانم سختي ها و تحقيرهاي گذشته را فراموش كنم، آيا دليل موجهي براي مقايسه همسرتان با ديگران و متزلزل ساختن بنيان خانواده است! همچنان كه گفته شد هر فردي محاسن و معايبي دارد، همسر شما مشكلات و مسائل مالي داشته اند كه باعث رنجش شما شده است، اما آيا تا به حال در مورد ويژگي هاي مثبت همسرتان فكر كرده ايد و اين ويژگي هاي مثبت را مورد توجه قرار داده ايد؟ آيا هنگامي كه سطح مالي همسرتان را با ديگران مقايسه كرده ايد در كنار آن ويژگي هاي مثبت همسرتان را نيز با ديگران مقايسه كرده ايد؟ آيا به اين فكر كرده ايد كه همسرتان چه ويژگي هاي مثبتي دارد كه ممكن است او را از ديگران متمايز كند؟ و ديگران آن را نداشته باشند.
شما بايد سطح انتظارات و خواسته هايتان را از زندگي مشخص كنيد و به اين بينش و آگاهي برسيد كه از زندگي چه مي خواهيد؟ و بعد از اينكه خواسته هايتان را مشخص كرديد، سطح توانايي ها و امكاناتتان و ميزان منطقي بودن آن ها را بسنجيد. اگر شما بتوانيد سطح خواسته ها و انتظاراتتان را با شرايط حاضر متعادل كنيد مسلما از نگراني هايتان كم مي شود.
نكته قابل تاكيد اينكه، زندگي شما منحصر به خود شماست و نبايد اجازه بدهيد اطرافيان و شرايط آنها بر زندگي مشترك شما اثر سوء بگذارد. براي كمك به حل موضوعتان به سوالاتي كه مطرح كردم فكر كنيد و پس از تجزيه و تحليل به آن ها پاسخ دهيد.
مشكل ديگري كه شما با آن مواجه هستيد برهم خوردن منابع شناخت در شما است. زوج درمانگران براي برطرف ساختن برخي از مشكلاتي كه گريبان گير زوجين و خانواده ها و افراد مي شود به آموزش تنظيم «منابع شناخت خود» به خانواده‌ها و زوج ها مي پردازند؛ تنظيم منابع شناخت يكي ‌از راهكارهايي است كه در «آموزش ‌روان» [1] مطرح مي شود. آموزش روان يكي از پركابرد ترين راهكارها براي كاهش تنش هاي خانوادگي، افزايش سطح كاركرد خانواده، افزايش رضايتمندي از زندگي، و ارتقاء روابط زناشويي است.

توضيح اينكه در روانشناسي بحثي به نام «منابع شناخت ‌خود» وجود دارد؛ فرد و يا خانواده براي شناخت خود از سه منبع استفاده مي‌كند :

1- «اظهار نظرهاي ديگران» [2] كه به آن پسخوراند و يا بازخورد اجتماعي نيز گفته مي‌شود، و به اين معني است كه فرد و يا خانواده به خاطر تشويق ‌هاي ديگران و روبرو شدن با باز خورد مثبت از سوي جامعه (جو گيري اجتماعي) در تكرار عمل خويش اصرار مي‌ورزد و يا به خاطر نظر نامساعد ديگران و دريافت باز خورد منفي از سوي جامعه، اقدام به ترك عمل خود مي‌كند

2- «خود‌ مشاهده‌گري» منبع‌ ديگر براي شناخت خود است، كه در آن افراد به بازشناسي توانايي ها و ناتواني ها و نقاط مثبت و منفي خود مي پردازند و به آنها ياد داده مي شود كه با تكيه به نقاط مثبت به جبران نقاط منفي منفي خود بپردازند؛ مثلا به شخصي كه فكر مي كند بي پول است پس بيچاره است، ياد داده مي شود كه بي پولي مساوي بيچاره گي نيست، زيرا خيلي از پولدارها هستند كه بيچاره اند و خيلي از بي پول ها هستند كه بسيار با آرامش زندگي مي كنند. لذا به او مي گويند كه از سياه نگري دست بردارد و به توانايي هايش نيز فكر كند و مثلا در كنار نقطه ضعف بي پولي به مهارتهايي كه دارد و مي تواند پول ساز باشد فكر كند و در كنار آن آموزش حل مسئله نيز به او آموخته مي شود تا بتواند منابع خود را در جهت كسب درآمد مديريت كند.

3- «مقايسه اجتماعي» نيز سوّمين منبع براي شناختِ خود محسوب مي‌شود. يك روان درمانگر براي اصلاح مشكل فرد، زوج، و يا خانواده، بايد سه منبع شناخت خود را در اين ها تنظيم (بالانس) كند. زيرا يكي از عوامل مهّمِ ايجاد مشكل هاي عاطفي و شناختي براي افراد وخانواده‌ ها بهم خوردن تنظيم، توازن وتعادل اين سه عامل است، كه براي بازگشت سلامتي و بسامان شدن، تنظيم دوبارة آنها ضروري است. سهم نرمال و استانداردِ هر يك ازسه منبع، در شناخت خود حدود33% مي‌باشد، كه اگر يكي از آنها كمتر و يا بيشتر شود آشفتگي و نابساماني آغاز مي‌شود؛ بعنوان مثال، آدم هايي كه خود مشاهده گري آنها غلبه دارد وسواس هاي فكري وعملي بالايي هم دارند. پس براي اينكه شما طبق فرمودة آية قرآن «وَ نَفسٍ وَ ما سَوّاها»[3] بشويد و شخصيّت معتدل ومتعادلي داشته باشيد، بايد اين سه منبع شناخت خود را باهم مساوي كنيد. البته قابل ذكر است كه مقايسه اي مطلوب است كه نصف درصد ذكر شده شامل مقايسه با پايين تر و نصف ديگر شامل مقايسه با بالاتر شود، چه آنكه اگر انسان فقط خود را با بالاتر مقايسه كند دچار افسردگي و ياس و نااميدي در زندگي مي شود همانطور كه شما اينگونه شده ايد، و اگر انسان خودش را فقط با پايين تر از خود مقايسه كند دچار غرور كاذب و سرخوشي شده و انگيزه براي پيشرفت را از دست مي دهد.
موفق باشید. باز هم با ما سخن بگویید.

پی نوشت ها :
[1] Psycho education
[2] social feed back
[3] سوره مباركه شمس / آيه شریفه 7
نویسنده : غلامرضا مهرانفر

منبع

 

از نظر اسلام، آيا مادر شوهر حق دخالت در زندگي فرزند را دارد؟

مادر شوهرم در زندگی ما خیلی دخالت می کند. می خواهم بدانم از نظر اسلام، آيا مادر شوهر حق دخالت در زندگي فرزند را دارد؟

سؤال اصلی اين است كه آيا طبق نظر شريعت مقدس اسلام پدر و مادر شوهر يا همسر بعد از ازدواج مي توانند در زندگي فرزندان شان دخالت كنند؟
در اين زمينه گفتني است كه شرعاً حق دخالت ندارند. به طور كلي پدر و مادر بيش از راهنمايي هاي ضروري و خير خواهانه، وظيفه ديگري در قبال زندگي فرزند بالغ و رشيدشان ندارند و نبايد موجبات تيره شدن روابط زوجين را فراهم كنند كه موجب غضب و ناخشنودي الهي است و از طرفي هم فرزندان بايد نسبت به والدين خود كمال احترام را داشته باشند و از رهنمودها و تجربيات آنها استفاده كنند (1).

لطفاً توجه داشته باشيد كه ما نيز اين حق را براي شما قائل هستيم كه به دنبال استقلال در زندگي زناشويي خود باشيد، لذا راهكارهايي كه در ادامه بدان اشاره خواهيم نمود به هيچ وجه نافي اين حق طبيعي و مسلّم شما نيست، مهم آن است كه مقداري صبر و حوصله به خرج دهيد تا ان شاءالله گذر زمان مسأله را به نفع شما پايان بخشد نه آنكه با ناپختگي و عجله با اين مسائل برخورد نموده و مسائلي اين چنيني كه اغلب مقطعي و زودگذر هستند را تبديل به مشكل نماييد.

برخي از مهمترين نكاتي كه بايد در اين راستا در نظر داشته باشيد اين است كه :

1. همسر خود را در قبال رفتار مادرش مقصّر ندانيد. توضيح اينكه تغيير رفتار انسان ها به سادگي امكان پذير نيست؛ زيرا در شكل گيري شخصيت هر كس عوامل گوناگوني دخيل بوده است كه بايد براي تغيير رفتار هر انسان آن عوامل را تغيير داد و يا كنترل كرد. همانطور كه خود نيز به تجربه دريافتيد اين امر، كار ساده اي نيست؛ لذا برخلاف برخي از همسران جوان كه شريك زندگي خود را مسئول رفتارهاي خويشاوندانش قلمداد مي نماين، منطقي بوده و روي اين مسأله بينديشيد كه همسر شما چقدر توانايي و اختيار دارد كه رفتار خويشاوندان خود از جمله مادرش ( مثل رفت و آمد زياد مادرشوهرتان و يا احياناً نيش و كنايهها و …) را تغيير دهد؟ و آيا عاقلانه است كه براي رفتار نامناسب خويشاوند همسر، رابطه عاطفي خود را با همسر از طريق گله و … سست كرد؟

2. خويشاوندان همسرتان از جمله مادرش را اگر چه در تعاملات خود آداب اجتماعي مورد نظرتان را رعايت نمي كنند، همان گونه كه هستند، بپذيرند و در حد وسع خود و با رعايت نكات اخلاقي وديني (فقط براي عشق و علاقه به همسر خود) به آنها احترام كامل بگذاريد و از خطاها و آزار آنها چشم پوشي كنيد. آيا عشق و علاقه به همسر نمي ارزد كه كمي صبوري كرده و رفتار نامناسب خويشاوند همسر را تحمل كنيد؟ آيا استحكام زندگي زناشويي خودتان مهم تر از عكس العمل در مقابل رفتار نامناسب خويشاوند همسر، نيست؟

3. اگر مي‌بينيد مادر شوهر شما زياد سراغ شما را مي‌گيرد، از بدجنسي نيست ممكن است كمي مربوط به كنجكاوي‌هاي زنانه و يا به خاطر دل نگراني‌هاي مادرانه وي باشد؛ اغلب مادران در اوائل ازدواج فرزندان خود دچار چنين مسأله اي مي گردند. نگران اين موضوع نباشيد؛ زيرا چنين مسأله اي مقطعي است و با گذر زمان با دوري فرزند خود كنار خواهند آمد؛ زيرا گاهي همه اين كارها به خاطر دلتنگي است و يك رفت و آمد ساده مي‌تواند اين دلتنگي‌ها را كاهش دهد.

4. به هر حال مادر شوهر يك مادر است. مادر بودن با دلسوز بودن و مهربان بودن توأم است. لطفاً شرايط مادري كه يك عمر با فرزند خود زير يك سقف زندگي كرده را درك نماييد. هر مادري دلش براي بچه‌اش كه يك عمر بزرگش كرده تنگ مي‌شود. از بي‌تجربگي فرزند و عروسش نگران مي‌شود كه مبادا زندگي‌شان سخت بگذرد و … . شما اگر كمي دقت كنيد همه اين تشويش‌ها را در مادر خود نيز مي‌يابيد، گرچه ممكن است مادرتان واكنشي برخلاف مادر شوهرتان داشته باشد؛ زيرا واكنش افراد يكسان نيست.

5. دخالت اطرافيان به ويژه والدين در زندگي، گاه جنبه تخريبي دارد و گاه از روي دلسوزي است و جنبه مثبتي هم در آن نهفته است. اصل كلّي اين است كه اگر دخالتها (چه از جانب والدين دختر باشد و يا والدين پسر) جنبه تخريبي دارد بايد به هر نحو شايسته اي از آنها جلوگيري نمود، اما اگر دخالت والدين از روي دلسوزي باشد و جنبه مثبتي هم داشته باشد، در اين صورت سؤال اين است كه چرا بايد خود را از افكار، نظريات و تجارب ديگران محروم كنيم؟ عقل سليم حكم مي كند كه از فكر و تجارب ديگران كه در اختيار ما قرار گرفته، به نحو شايسته براي ارتقاي سطح تجارب خود در زندگي استفاده كنيم.

6. احترام به والدين (اعم از والدين زن يا شوهر) واجب است و هيچ فرزندي حق ندارد، به والدينش بي احترامي كند «ولا تقل لهما افٍ»، بلكه بايد دائماً به آنها احسان كنيم و احترام آنها را داشته باشيم ولو اينكه گاهي اوقات ممكن است اشتباهي هم از آنها سر بزند.

7. پدر و مادر، دلسوز فرزندان خود هستند و خيلي كم پيدا مي شود كه پدر و مادري قصد سوء‌ نسبت به زندگي فرزندان خود داشته باشند؛ البته ممكن است گاهي اوقات اشتباهي هم مرتكب شوند، اما بعيد است كه بخواهند از روي عمد و با قصد تخريب يا ضرر زدن به زندگي فرزندان خود به اين كار اقدام نمايند. عمدتاً بدين گونه است كه والدين در صورتي كه احساس كنند مشكلي زندگي فرزندان آنها را تهديد مي كند، آنها نيز نگران مي شوند.

8. والدين به دليل اينكه حداقل يك نسل با فرزندان خود فاصله دارند و شخصيت آنها در يك دوره ديگري غير از آن دوره اي شكل گرفته كه شخصيت فرزندان آنها شكل گرفته است، طبعاً تفاوت هاي فردي، شخصيتي و سليقه اي بين اين دو نسل امري عادي است؛ بنابراين بايد در رعايت احترام آنها خيلي با ظرافت عمل كرد كه كوچكترين احساس ناراحتي از ناحيه فرزندان نكنند و اگر در مواردي هم ناراحت شدند بايد هر چه زودتر دل آنها را بدست آورد. مطمئناً اگر پدر و مادر از فرزندان خود راضي باشند اثرش در همين دنيا و در زندگي آنها ظاهر مي شود و اگر ناراضي باشند اثر بدي در زندگي فرزندان دارد.

9. خود و همسرتان سعي كنيد در مقابل مسائلي كه در زندگي برايتان به وجود مي آيد جبهه مشتركي داشته باشيد تا در مواقع لزوم كه بر اثر دخالت والدين يا اطرافيان، مسائلي در زندگي شما به وجود آمد، از يكديگر حمايت كرده، توانايي روحي خود و همسرتان را براي تحمّل مشكلات زندگي بالا برده و با دلگرمي بيشتري به زندگي ادامه دهيد.
10. در صورت بروز هر نوع ناراحتي كه ممكن است براي هر يك از زن و شوهر، بر اثر دخالت والدين هر يك از آنها به وجود آيد، شايسته است با همديگر همدردي نموده و خود را از جهت روحي و رواني سبك نماييد.

11. تا حد امكان در نزديكي خويشاوندان درجه يك خود كه در زندگي تان دخالت مي كنند، زندگي نكنيد.

12. با بزرگان مشورت كرده و از تجربيات سازنده و مثبت آنها در زندگي خود بهره گيريد.

13. همواره خود را براي تحمّل برخي از رفتارهاي ناشايست آماده نماييد.

14. از زدن برچسب «دخالت كردن» به والدين همسرتان پرهيز نماييد؛ اغلب راهنمايي هاي خويشاوندان و والدين با انگيزه محبت و دلسوزي انجام مي گيرد، هر چند ممكن است گاهي اوقات راهنمايي آنان «دوستي خاله خرسه» باشد. در هر حال مصلحت نيست كه صريحاً به آنها گفته شود كه شما «دخالت مي كنيد»، بلكه شايسته است با حفظ استقلال به رهنمودهاي آنها با نظر مثبت توجه نماييد تا با آرامش لازم، فرصت انتخاب صحيح را براي خود فراهم نماييد. در واقع در چنين مواردي بايد خيلي سنجيده و حساب شده با دخالت والدين برخورد كرد و از برخورد مستقيم با آنها جداً پرهيز كرد، بلكه بايد به صورت غيرمستقيم، آن هم خيلي ظريف و هنرمندانه با آنها برخورد شود.

مثلاً اگر پيشنهادي دارند كه آن را نمي پسنديد، همان اول مخالفت نكنيد، بلكه به پيشنهاد آنها خوب گوش كرده و بعد از مدتي آن پيشنهاد را اصلاح نموده و به والدين همسرتان بگوييد كه «آيا اگر ما اين گونه عمل كنيم بهتر نيست؟» چه بسا وقتي پيشنهاد شما را كارآمدتر ببينند، بگويند كه اين راه بهتر و صحيح تر است. در بعضي موارد هم اشكال ندارد تسليم حرف والدين خود و يا همسرتان شويد و با قصد قربت و به خاطر احترام به آنها به پيشنهاد آنها عمل كنيد، چه بسا خداوند به دليل احترام فرزندان به والدين خود، بركتي در كار و زندگي آنها بوجود آورد كه اگر به حرف آنها عمل نمي كردند و براساس فهم خود عمل مي نمودند، آن اثر را نداشت؛ البته شايسته است كه اگر مخالفت فرزندان با نظر والدين كاملاً به حق و عاقلانه است، آن را با فرد يا افرادي كه بر والدين نفوذ دارند درميان بگذارند و از آنان بخواهند تا واسطه شده، موافقت والدين را بدست آورند.

15. يكي از كارآمدترين راهكارها در اين گونه مواقع آن است كه همسران با همديگر به گفتگو بنشينند و مسائل زندگي خود را بررسي نمايند كه در كجاي زندگي خود، روزنه اي باز بوده يا اينكه در كجاي روابط زن و شوهري خود مشكلي دارند كه ديگران مي خواهند وارد زندگي خصوصي آنها شده و دخالت نمايند. به عبارت ديگر، زن و شوهر بايد آن قدر با هم صميمي باشند و آن قدر به همديگر اعتماد داشته باشند كه حاضر نشوند سفره دلشان را نزد هر كسي باز كنند. بيشتر دخالت هاي اطرافيان به دليل ضعف ارتباط زن و شوهر و يا بخاطر اين است كه زوجين حرف خودشان را نسنجيده پيش ديگران (والدين يا …) بازگو كرده و در واقع خودشان بدان ها چراغ سبز نشان داده اند كه ديگران به خود اجازه داده اند وارد زندگي آنها شده و دخالت كنند.

* پی نوشت :
1. پاسخ مراجع عظام تقليد به این سوال :
- حضرت آيت الله العظمي خامنه اي (مد ظله العالي): اختيار آن به دست زن و شوهر مى‌باشد و كسى حق دخالت ندارد.
- حضرت آيت الله العظمي سيستاني (مد ظله العالي): حق دخالت ندارند، ولى پدر شوهر كه جد پدرى نوه ها است برآنها ولايت دارد.
- حضرت آيت الله العظمي صافي گلپايگاني (مد ظله العالي): نظر به اينكه از جزئيات زندگي و خصوصيات خانوادگي اطلاع نداريم از اظهار نظر قطعي معذوريم. به طور كلي پدر و مادر نسبت به فرزند بالغ و رشيد ولايتي ندارند و بيش از راهنمايي هاي ضروري و خيرخواهانه وظيفه ديگري در قبال زندگي فرزندشان ندارند و نبايد موجبات تيره شدن روابط زوجين را فراهم كنند كه موجب غضب و نا خشنودي الهي است و از طرفي هم فرزندان بايد نسبت به والدين خود كمال احترام داشته باشند.
- حضرت آيت الله العظمي نوري همداني (مد ظله العالي): شرعاً حق دخالت ندارد هرچند كه احترام آنها لازم است و بر فرزندان لازم است كه از رهنمودها و تجربيات آنها استفاده كنند.

مادر و دختر 

 

یکی دیگر از رایج ترین ارتباطات روان نژند مادر – کودک در جامعه ، رابطه مادر با دختر است . زنی که زن بودن خود را دوست ندارد و حتی از آن متنفر است و در قبال آن احساس حقارت می کند ، وقتی صاحب نوزاد دختری می شود ، نا خود آگاه به او پیغام های طردشدگی می فرستد . یعنی نا خود آگاه به او پیغام می دهد که :"تو بدی ، چون یک زنی ” !
این بی ارزش شدگی در دو بعد انجام می شود : بعد جنسی و بعد غیر جنسی که در فرایند رشد ، این ها یگانه می شوند . یعنی شکل گیری و رشد هویت جنسی در تماس مستقیم و تنگاتنگ با رشد کل شخصیت است . بدین معنا که فرایند رشد در زن با زن شوندگی و در مرد ، با مرد شوندگی ، یعنی با پذیرفتن هویت جنسی همراه است .

مادری که جنسیت خود را دوست ندارد، از ابتدای تولد نوزاد دختر خود ، احساس گناه می کند .
این دختر بچه در سیر رشد خود دو کار می تواند بکند ، یا هویت جنسی خود را بپذیرد یا نپذیرد .
دختر اگر هویت جنسی خود را به عنوان یک زن بپذیرد ، همواره احساس شرم و گناه در مورد خود دارد . زنی می شود با ویژگی های آزار خواه که خود را نا خود آگاه در روابطی قرار می دهد که منتهی به تنبیه و تحقیر او شود . انگار باید کفاره جنسیت خود را بدهد .

زنان منفعل ، مطیع و زیردست و تحقیر شده در مقابل مردان که حتی نا خود آگاه ، رفتار سادیستیک را در مردان مقابل خود القاء می کنند ، از این گونه اند .
اینان در بسیاری از موارد سردمزاج هستند . انگیزه ای برای رشد و فعالیت اجتماعی ندارند. وابسته و انزواجو هستند ، یا در مواردی همیشه احساس بدهکاری به دیگران دارند و برای گرفتن تایید دیگران هر کاری می کنند .
حالت دوم این است که هویت جنسی خود را نپذیرند و آنرا طرد کنند . در این صورت با پدر همانند سازی می کنند و خصائل مردانه در آن ها بارزتر می شود ( مرد صفت می شوند ) .

این زنان ممکن است نقش های اجتماعی موثری را بپذیرند ، اما فاقد ویژگی های زنانه می شوند . سرد مزاجند و هرگونه ویژگی زنانه را در خودآگاه سرکوب کرده یا در ناخود آگاه واپس می رانند .
رابطه آن ها با مردها بیشتر تبدیل به رقابت جویی های مردانه و جنگ قدرت می شود .
این ها از زن هایی که ویژگی های زنانه خود را بروز می دهند ، متنفر می شوند و آن ها را تحقیر می کنند . در مواردی این نفرت از زن با مکانیزم دفاعی واکنش سازی به صورت حمایت از زنان در قالب “فمینیسم افراطی ” در می آید .

این دو گونه رویکرد ، در طیفی قرار می گیرد که ممکن است زن ویژگی هایی از هر دو گونه رویکرد را از خود نشان دهد .
آسیب زا ترین رابطه آن است که : مرد را از مرد بودن و زن را از زن بودن جدا می کند ؛ که این بستر، سبب آسیب زایی کل شخصیت فرد می گردد .

وابستگی افراطی شوهر به والدینش

با سلام. شوهر من فردي بسيار وابسته به پدر و مادرش است و اين باعث شده از زندگي خودم و فرزندم كم گذاشته شود؛ مثلا بچه ام بيمار است ولي او هر شب سر زدن به پدر و مادرش را واجب تر از دكتر بردن بچه ام مي داند و اين موضوع باعث ناراحتي من شده و به تازگي قرص اعصاب مصرف مي كنم. بگوييد چكار كنم؟

پرسشگر گرامي؛ شرايط شما را به خوبي درك مي نماييم؛ زيرا فقط شما نيستيد كه با چنين مسأله اي در رابطه با شوهرتان مواجهيد، تا جايي كه همزمان با سؤال شما چند سؤال ديگر نيز در همين موضوع به بنده ارجاع داده شده كه در همه آن ها همسران چنين شوهراني از طرز رفتار شوهر خود گله مندند.

اوّلين نكته اي كه شايسته است بدان توجّه داشته باشيد آن است كه گرچه ممكن است رفتار همسرتان مخالف خواست شما باشد؛ ولي اگر به نيّت و قصد همسر خود فكر كنيد، احساس ناراحتي كه از اين ماجرا به شما دست خواهد داد، كمتر خواهد شد؛ زيرا به طور قطع همسر شما دشمن شما و فرزند خود نيست و در پي آزار دادن شما نيست؛ بنابراين اگر به نيّت انجام عمل از سوي وي توجّه نماييد، رفتارهاي او براي شما تا اين اندازه آزارنده نخواهد بود.
به هر حال واقعيّت آن است كه روحيّه همسرتان در مورد سركشي مداوم به والدين خود در جاي خود ستودني است و في نفسه عملي است كه جا دارد مورد ستايش قرار گيرد؛ گرچه بهتر آن بود كه اندكي جامع تر و مسئولانه تر عمل نموده و در اين ميان به حق و حقوق شما نيز اهتمام مي داشت؛ بنابراين به خاطر داشته باشيد كه رفتار همسرتان با والدينش كاري ناپسند نيست؛ لذا اگر هم شما به حقّ از او انتظار داريد نسبت به شما و فرزندتان اهتمام بيشتري داشته باشد، نبايد خواسته و ناخواسته اين حس را به او منتقل نماييد كه نسبت به رفتار وي با والدينش معترضيد، بلكه خواسته خود را فارغ از آن موضوع مطرح نموده و به شكلي صحيح با وي به گفتگو بنشينيد؛

زيرا اولاً : از اين طريق هم اقتدار مردانه وي زير سؤال نمي رود و در مقابل شما جبهه گيري نميكند،

ثانياً : ذهن شما نيز درگير مسائل مربوط به روابط همسرتان با والدينش نشده و راحت تر خواهد

توانست راهكارهايي مفيد در اصلاح روابط با همسرتان به شما بنماياند.

در ضمن گفتني است يك اصل كلّي در ارتباطات وجود دارد و آن اين كه : انسانهايي كه ارتباطات سالم و درستي با ديگر اعضاي خانواده از جمله همسر خود دارند، استرس كمتري را تجربه مي‌كنند و شادتر بوده و راحت تر مي توانند به خواسته هاي خود برسند؛ لذا شايسته است فارغ از دلايل موجّه يا غير موجّهي كه ممكن است شوهرتان براي اين رفتار خود داشته باشد، به اين نكته توجه داشته باشيد كه ذهن افراد همانند رايانه اي است كه بايد برنامه داشته باشد. پس بياييد بهترين انتظارات خود را به همسرتان منتقل نماييد ( نظير آنچه كه در چند سطر قبل گفته شد؛ بياييد به جاي آنكه اين حس را به همسرتان منتقل نماييد كه نسبت به رفتار وي در قبال والدينش معترضيد، اين انتظار را به وي القاء نماييد كه ضمن ارزشمند دانستن رفتارش در قبال والدينش، دوست دارید در قبال شما نيز رفتاري مشابه داشته باشد). تا با طراحي بهترين برنامه براي وي و آينده زندگي مشتركتان، فكرتان را از بابت آن راحت نماييد و فقط گاهگاهي با برنامه هاي تازه شارژش نماييد.
در حقيقت ارتباط ميان فردي مؤثر با همسر زماني برقرار مي شود كه از مثبت گرايي نسبي بهره مند باشيد. واقعيت اين است كه هر انديشه مثبت يا منفي كه در ذهن انسان جاري مي شود بر سرنوشت او اثر مي گذارد؛ لذا توصيه ما اين است كه علاوه بر اينكه روي نكات مثبت همسر خود تكيه داشته و با برجسته سازي اين نكات، به نوعي باعث تشويق وي براي استمرار و تعميق رفتارها و باورهاي مثبت وي در محيط خانواده مي گرديد، از اين زاويه نيز به خصوصيت همسرتان بنگريد كه روحيه اي كه همسرتان دارد در خيلي از موارد زيربناي خوبي است براي تحكيم پايه هاي زندگي مشتركتان.

نكته پاياني

هيچ كس دقيقاً همان چيزي نيست كه خواهان آن هستيد. گاه افراد با اعمالشان شما را نااميد مي‌كنند. يك رابطه سالم به اين معناست كه ديگران را به همان صورتي كه هستند بپذيريد و قصد تغيير آنها را نداشته باشيد. بسياري از ما سعي مي‌كنيم افراد و موقعيتها را تابع خواسته‌هاي خويش سازيم و طبيعي است وقتي آنها به شيوه خود عمل مي‌كنند ما آمادگي آن را نداشته و احساس نگراني، غم و حتي خشم مي‌كنيم.

اختلاف نظر با همسر در چنين مواردي كه بدان اشاره نموديد، طبيعي است، سعي نماييد با مديريت صحيح چنين مسائلي به سازگاري مطلوبي با همسرتان دست يابيد. مطمئن باشيد كه گرچه انسان نمى‏تواند تمام شرائط و امكانات را بر وفق مراد خود فراهم نمايد ولى مى‏تواند خود را با شرائط موجود به گونه اي فعال وفق داده و هماهنگ سازد، به عنوان مثال در مورد قضيه اي كه در پرسش خود اشاره نموديد مي توان بدين نحو عمل نمود كه شما نيز در يكي از همين شب ها كه همسرتان جهت ديدار والدين خود به منزلشان مي رود شما نيز جهت ديد و بازيد با وي همراه شده و در مسير رفت و يا برگشت فرزندتان را جهت معالجه به يكي از مراكز درماني نشان دهيد. باور فرماييد كه اگر والدين همسرتان به چشم خود ببينند، فرزندتان مريض است چنان با شوهرتان برخورد مي نمايند كه وي از اين همه تعويق انداختن و … پشيمان خواهد شد؛ لذا به نفع خود شماست كه آن ها را در جبهه مقابل خود نبينيد.

نهايت آن كه متفاوت بودن سليقه شوهرتان را در چنين مسائلي با سليقه خود بپذيريد و به رسميت بشناسيد؛ زيرا هر انساني در مغز خود، معني خاص خود را دارد و بر اساس آن ارتباط برقرار مي سازد.
سعي كنيد تا جايي كه مي توانيد با همسرتان مدارا نماييد. مدارا با يكديگر از لوازم زندگي است و بدون آن روابط انسانها سست مي شود و لذّت و آرامش به مقدار زيادي كاهش مي يابد.
موفق باشید. باز هم با ما بگویید.

منبع :
اصول و تكنيك هاي بر قراري ارتباط مؤثر با ديگران،‌قادر باستاني.
نویسنده : رضا وظیفه مند

 

وقتی فرزندم مادران بدحجاب را در اجتماع زیباتراز من می بیند!!!

متأسفانه مساله کودک و آلودگی های بصری مبتلابه جامعه هست. مشکل اصلی این است که همیشه صحبت از تربیت دینی می شود، ولی نهایتا راهکار مناسب

و عملی در این میان مغفول می ماند. برای همین ما در اینجا با بیان مقدمه ای ملاک صحیح برخورد با کودک در چنین مواردی را در صحبت با کارشناس محترم

خدمت تان ارائه می دهیم.

ببینید، شیطان کارش دقیقا همین است که زشت ها را زیبا نشان دهد، قرآن هم از جمله کارهای شیطان را زینت دادن پلیدی ها معرفی می کند تا بتواند انسان

را به سمت این موارد که عموما گناها سوق دهد، وگرنه اگر زشت و نازیبا باشد ناخودآگاه و در حالت طبیعی دافعه را ایجاد می کند.

بزرگتر ها در این موارد بالاخره خودشان تاحدودی بد وخوب را تشخیص می دهند. عموم افرادی که در دوران بلوغ به بعد با این مشکلات و عنادها با احکام

دینی مثل حجاب مواجه می شوند ریشه اش به همین دوران کودکی، دیده ‏ها و شنیده ها و آن چیزهایی که برایشان باور، عادت و بدیهی شده است بر می گردد.

بچه ها چون این درک و فهم و تحلیل را ندارند، کمتر متوجه اطراف هستند.

مثل خوراکی آلوده ‏ای که در کنار خیابان به وسیله یک دست فروش در بسته بندی زیبا عرضه می شود و کودک شدیدا به خاطر لذت خوردن آن خوراکی به

خرید آن اصرار دارد، در حالی که والدین نسبت به عوارض آن آگاهی دارند.

ما در چنین جاهایی باید از روش حواس پرتی و سرگرم کردن استفاده کنیم، چرا که بچه به علت محدود بودن اطلاعات از عمق این عوارض آگاه نیست

و نفی دائمی مادر وپدر در بد بودن هم اثر گذار نیست و لجاجت را به دنبال می آورد.

 

راه حل واقعی در برخورد باکودکی با این سوالات چیست؟

1- عدم حضور در مکان هایی با آلودگی بصری

بچه ها را نباید داخل محیط آلوده برد. مثل اینکه بچه را به بازار کالای بنجل ببریم و بچه مدام در معرض دیدش این جور کالاها باشد. به مرور این

خواست بچه برای خرید این کالا و از طرفی نهی مادر خسته کننده می شود و گاها باعث کوتاه اومدن مادر و پدر می شود و عواقب بعدی را به

دنبال می آورد.

2- روش حواس پرتی

به هر حال دربعضی مواقع ناچار به حضور در چنین مکان ‏هایی هستیم که آلودگی های بصری درآنجا زیاد است. خوب در این مواقع باید

حداقل کودک را کمتر در معرض چنین محیط هایی قرار بدهیم. مثلا در راه مهد یا مدرسه یا خرید بهتر است به جای این که مادر حواسش معطوف

به دیگری و یا مغازه ‏های اطراف باشد، با استفاده از همین روش حواس پرتی ذهن بچه را معطوف به امور پسندیده و زیبا کنیم و کودک را به

حرف آوریم، تا شخصیت بچه با خصوصیات مطلوب ما شکل بگیرد نه با برداشت و اکتساب از محیط بیرونی.

پس به هیچ عنوان نباید ذهن و چشم کودک را در چنین محیط های آلوده ای به حال خود رها کرد؛ امری که زیاد به چشم می خورد.

قطعا تربیت نیاز به رسیدگی و چرخیدن در اطراف بچه دارد نه در رها کردن چشم و ذهنش در هرکجا، آن وقت که همه چیز در ذهن و شخصیتش

شکل گرفت، بعدها بخواهیم او را منع کنیم در حالی که چشم و گوش او به این موارد عادت کرده است. اینجا تغییر منش و رفتار و گرایش کودک

امری سخت می شود.

البته به هر حال پیش می آید که کودک به این گرایش‏ ها دقت کرده و یا سوالهایی را مطرح می کند، اینجا راه حل چیست ؟

بهترین کار دادن جواب های اغنایی و کاملا موجه و کوتاه است. مثلا در چنین موردی که پرسید مادر این خانم زیباست، تو چرا این جوری نمیای

خیابان، و یا دوست دارم اینجوری باشم؛ مادر سریع باید ذهنیت برای کودک درست کند. مثلا دخترم این جور به خیابان آمدن درست نیست ولی تو

خونه اگه باشه کارخوبیست آنوقت در عمل مادر باید در خانه زیبا بپوشد و آرایش کند اینجاست که بچه جایگاه ها را متوجه شده چون در عملکرد مادر را هم می بیند.

بعد دوباره ذهن کودک را به سمتی که خودمان می خواهیم هدایت کنیم ، صحبت از دوست یا بازی خاص در اینجا مطرح می شود.

برخی می گویند در این حالت کودک اجتماعی نمی ‏شود و یا تا کی می توانیم بیرون نبریم بالاخره که باید با این مسائل مواجه شود؟

ببینید بچه ها سه دوره را طی می کنند :

اولین دوره تقلیدگری :

که تا 7،8 سالگی بجه هاست چرا که می‏ بینند، هوس می‏ کنند؛ و دوست دارند ادای دیگران را تقلید کنند. ما معتقدیم در این دوره

کودک را باید در معرض زیبایی ها مطلوب و خوب قرار داد تا آن ها را تقلید کند.

دومین دوره به کارگیری احساس و عواطف است :

که بچه ها را باید با نوازش قربان صدقه رفتن و داستان گفتن حفظ کرد تا به دور و بر پلیدی ها نروند.

سومین دوره که از نوجوانی شروع میشود دوره تحلیل گری است:

دقیقا مثل خود مادر که به دلیل تربیت صحیح به این تحلیل رسیده که این زنان اشتباه می‏ کنند، خودشان گناه می‏ کنند، تا حد زیادی دیگران

را به گناه می اندازند و زندگی اجتماعی و خانودگی افراد را بهم می‏ ریزند، پس مثل او نمی ‏شود.

بنابراین بچه را از این سن به بعد آگاه می کنیم آن هم با استدلال، و مشکلات این پوشش ها در بیرون از خانه را برای شان تحلیل می‏ کنیم.

این ها روش هایی است که باید در هر مرحله ای مورد توجه قرار بگیرد. این معنی واقعی تربیت دینی حداقل در جامعه ای مثل جامعه ماست. هر

کوتاهی در این دوره‏ ها سبب تناقضات دوران بزرگ سالی و جوانی می شود.

واحد مشاوره

 

 

 

 

احترام آری ، دخالت خیر!

راهکارهای مقابه با دخالت دیگران در زندگی

 

یکی از مشکلات خطرساز در وابط همسران، دخالت های والدین آنان در زندگی است.

دخالت ها می تواند از جانب مادر، پدر، برادر و خواهر شوهر یازن باشد. خوب است

بدانید بساری از متخصصان خانواده درمانی، قسمت عمده اختلافات زناشویی را به دخالت

های خانواده های اصلی همسران نسبت می دهند پس نمی توان از کنار این موضوع به سادگی

گذشت. اکنون برای پیشگیری یا حل این مشکل به روشهای زیر توجه فرمایید:

1- پیامهای جادویی بفرستید!

اینکه در برخی موارد اطرافیان ما به خود اجازه می دهند در امور خانواده ما دخالت کنند به این

دلیل است که تابلوی ورود ممنوع به حریم خانواده برایشان نصب نکرده ایم. کمترین احساس سردی

روابط در میان همسران، مهمترین پیام برای اجازه دخالت دیگران است. ابراز علاقه و احترام به یکدیگر

در مقابل دیگران نه تنها آنان را متوجه حریم مستحکم زوجین می کند بلکه در بسیاری از موارد به

عنوان علامتی تلقی می شود که هر گونه دخالیت را در زندگی زناشویی آنان متوقف می کند.

خانواده های اصلی چنانچه مشاهده کنند همسران به یکدیگر علاقه استواری دارند هرگز به خود

اجازه مشت کوبیدن به سد را نمی دهند.

بعضی ابراز می کنند که عادت ندارند چنین الفاظی را برای یکدیگر به کار برند. خوب عادت کنید!

هر روز اسم همسر خودتان را چند بار با پسوند جان نزد خودتان تمرین کنید. مثلا بگویید فاطمه

جان، سعید جان! آنقدر بگویید تا ترستان از این الفاظ بریزد. صدا زدن یکدیگر با لغات محبت آمیز

در منزل والدین خود یا والدین همسرتای مستلزم خطاب کردن یکدیگر با لغات محبت آمیز در

خانه است.وقتی بتوانید با واژه هایی خودمانی و محبت آمیز همسرتان را صدا کنید، فرزندان شما

نیز از این رفتارهاالگوبرداری می کنند و در آینده در زندگی زناشویی برای همسران خود چنین

القاب و عباراتی به کار میبرند و آنها هم حریم خصوصی زندگی زناشویی شان را به روی

شما می بندند.

2- همه مشکلات را نگویید!

زمانی که ما مشکلات خود را با افراد در میان می گذاریم به آنان اجازه دخالت در زندگی خود را

می دهیم.چنان که مشکلات خود را با یک متخصص روانشناسی مطرح می کنید وی از موضع

یک متخصص و براساسآخرین یافته های علمی و تخصصی راهکارهای مداخله ای را به شما ارائه

میدهد. در بسیاری از موارد بیانمشکلات با خانواده های اصلی ضمن اینکه راه را برای دخالت

در حریم خصوصی  شما باز می گذارد، می تواندراهنمایی های غلط را در پی داشته باشد. به علت

نا آگاهی و فقدان تخصص و از سر دلسوزی راه کارهایی ازطرف آنها ارئه می شود که ممکن است وضع

زندگی تان را از آنچه هست بدتر کند. بنابراین نمی توان هرمشکلی را با هرکس درمیان گذاشت.

3- با احترام نپذیرید!

زمانی که شما ازدواج کردید والدین شما احساس کردند از بخشی از وجودشان دور افتاده اند. اگر

به سویشما می آیند، اگر دوست دارند هر روز به منزل  شما بیایند، اگر دوست دارند شما را هر

روز ببینند، اگرنگرانند شما شب غذای مناسبی خورده باشید، اگر نگرانند شما بالاتر از گل از

همسرتان نشنیده باشید،اگر… به همین دلیل است. بنابراین باید روابط خود را با آنها خودتان به

عهده بگیرید. شما که نمی توانیدهر روز به دیدنشان بروید، نمی توانید خلوت خودتان با همسرتان

را هر روز بر هم بزنید و قرار نیستدرباره اشکالات طبیعی رفتارهای همسرتان تحت تاثیر قرار بگیرید.

پس برای اینکه از شما دل خورنشوند به حرف آنها با توجه کامل و خوب گوش کنید. همچنین به

آنان قول دهید درباره سخنانشانفکر و تامل خواهید کرد. گفتن جملاتی از این دست بسیار مناسب

خواهد بود: ولی درباره این موضوعدوست دارم همسرم نیز نظر بدهد. با او صحبت میکنم، حتما اقدام

خواهیم کرد. این سخن ممکن استدر بعضی مواقع خانواده ی شما را دل آزرده کند، ولی در بلند

مدت چنان که آنان متوجه شوند باهمسرانی دارای حریم های واضح و مستحکم مواجه اند، انتظارات

خود را با شما تنظیم می کنند.در مواردی که بزرگان خانواده شما را سرزنش می کنند فقط صبور

باشید، سعی کنید گوش کنندهخوبی باشید و واکنشی نشان ندهید. به یاد داشته باشید پس از آنکه

آنان هیجانات خود را تخلیهکردند شما باید مجددا جمله مذکور را که با ولی شورع شده کاملا

محترمانهبه اطلاع آنان برسانید.

4- بیشتر بروید ولی کمتر بمانید!

در آموزه دینی توصیه های جدی به رفت و آمد با خویشان بخصوص والدین شده و قطع آن آسیب

های جدی خواهد داشت. پیامبر خدا صلی … علیه و آله تاکید کردند که هر کس قطع رحم کند،

موجب قطع نزول رحمت خداوند شده است. بنابراین، همسران نباید با والدین خویش قطع ارتباط

کنند. اما می گوییم در صورت بروز مشکلات، الگوی آنرا تغییر دهند. مدل پیشنهادی ما برای

همسرانیکه از مداخلات آسیب زای خانواده خود رنج می برند کم کردن مدت زمان ماندن در

خانه های یکدیگراست. به جای ماهی یک بار آن هم  8 ساعت مهمانی رفتن ، آن را به دو

تا 3 ساعت کاهش دهید وبا آوردن بهانه ای به منزل خود برگردید ولی هر دو هفته یا  آخر هفته

رفت و آمد کنید. البته دربرخی موارد لازم است تعداد دفعات را نیز کاهش دهید.

در این باره ازمشاوره خانواده نظرخواهی کنید.

به سوال های شما در این رابطه پاسخ داده میشود …….

 

منبع : خانه خوبان/ شماره 38/ دی ماه 1390