احترام آری ، دخالت خیر!
راهکارهای مقابه با دخالت دیگران در زندگی
یکی از مشکلات خطرساز در وابط همسران، دخالت های والدین آنان در زندگی است.
دخالت ها می تواند از جانب مادر، پدر، برادر و خواهر شوهر یازن باشد. خوب است
بدانید بساری از متخصصان خانواده درمانی، قسمت عمده اختلافات زناشویی را به دخالت
های خانواده های اصلی همسران نسبت می دهند پس نمی توان از کنار این موضوع به سادگی
گذشت. اکنون برای پیشگیری یا حل این مشکل به روشهای زیر توجه فرمایید:
1- پیامهای جادویی بفرستید!
اینکه در برخی موارد اطرافیان ما به خود اجازه می دهند در امور خانواده ما دخالت کنند به این
دلیل است که تابلوی ورود ممنوع به حریم خانواده برایشان نصب نکرده ایم. کمترین احساس سردی
روابط در میان همسران، مهمترین پیام برای اجازه دخالت دیگران است. ابراز علاقه و احترام به یکدیگر
در مقابل دیگران نه تنها آنان را متوجه حریم مستحکم زوجین می کند بلکه در بسیاری از موارد به
عنوان علامتی تلقی می شود که هر گونه دخالیت را در زندگی زناشویی آنان متوقف می کند.
خانواده های اصلی چنانچه مشاهده کنند همسران به یکدیگر علاقه استواری دارند هرگز به خود
اجازه مشت کوبیدن به سد را نمی دهند.
بعضی ابراز می کنند که عادت ندارند چنین الفاظی را برای یکدیگر به کار برند. خوب عادت کنید!
هر روز اسم همسر خودتان را چند بار با پسوند جان نزد خودتان تمرین کنید. مثلا بگویید فاطمه
جان، سعید جان! آنقدر بگویید تا ترستان از این الفاظ بریزد. صدا زدن یکدیگر با لغات محبت آمیز
در منزل والدین خود یا والدین همسرتای مستلزم خطاب کردن یکدیگر با لغات محبت آمیز در
خانه است.وقتی بتوانید با واژه هایی خودمانی و محبت آمیز همسرتان را صدا کنید، فرزندان شما
نیز از این رفتارهاالگوبرداری می کنند و در آینده در زندگی زناشویی برای همسران خود چنین
القاب و عباراتی به کار میبرند و آنها هم حریم خصوصی زندگی زناشویی شان را به روی
شما می بندند.
2- همه مشکلات را نگویید!
زمانی که ما مشکلات خود را با افراد در میان می گذاریم به آنان اجازه دخالت در زندگی خود را
می دهیم.چنان که مشکلات خود را با یک متخصص روانشناسی مطرح می کنید وی از موضع
یک متخصص و براساسآخرین یافته های علمی و تخصصی راهکارهای مداخله ای را به شما ارائه
میدهد. در بسیاری از موارد بیانمشکلات با خانواده های اصلی ضمن اینکه راه را برای دخالت
در حریم خصوصی شما باز می گذارد، می تواندراهنمایی های غلط را در پی داشته باشد. به علت
نا آگاهی و فقدان تخصص و از سر دلسوزی راه کارهایی ازطرف آنها ارئه می شود که ممکن است وضع
زندگی تان را از آنچه هست بدتر کند. بنابراین نمی توان هرمشکلی را با هرکس درمیان گذاشت.
3- با احترام نپذیرید!
زمانی که شما ازدواج کردید والدین شما احساس کردند از بخشی از وجودشان دور افتاده اند. اگر
به سویشما می آیند، اگر دوست دارند هر روز به منزل شما بیایند، اگر دوست دارند شما را هر
روز ببینند، اگرنگرانند شما شب غذای مناسبی خورده باشید، اگر نگرانند شما بالاتر از گل از
همسرتان نشنیده باشید،اگر… به همین دلیل است. بنابراین باید روابط خود را با آنها خودتان به
عهده بگیرید. شما که نمی توانیدهر روز به دیدنشان بروید، نمی توانید خلوت خودتان با همسرتان
را هر روز بر هم بزنید و قرار نیستدرباره اشکالات طبیعی رفتارهای همسرتان تحت تاثیر قرار بگیرید.
پس برای اینکه از شما دل خورنشوند به حرف آنها با توجه کامل و خوب گوش کنید. همچنین به
آنان قول دهید درباره سخنانشانفکر و تامل خواهید کرد. گفتن جملاتی از این دست بسیار مناسب
خواهد بود: ولی درباره این موضوعدوست دارم همسرم نیز نظر بدهد. با او صحبت میکنم، حتما اقدام
خواهیم کرد. این سخن ممکن استدر بعضی مواقع خانواده ی شما را دل آزرده کند، ولی در بلند
مدت چنان که آنان متوجه شوند باهمسرانی دارای حریم های واضح و مستحکم مواجه اند، انتظارات
خود را با شما تنظیم می کنند.در مواردی که بزرگان خانواده شما را سرزنش می کنند فقط صبور
باشید، سعی کنید گوش کنندهخوبی باشید و واکنشی نشان ندهید. به یاد داشته باشید پس از آنکه
آنان هیجانات خود را تخلیهکردند شما باید مجددا جمله مذکور را که با ولی شورع شده کاملا
محترمانهبه اطلاع آنان برسانید.
4- بیشتر بروید ولی کمتر بمانید!
در آموزه دینی توصیه های جدی به رفت و آمد با خویشان بخصوص والدین شده و قطع آن آسیب
های جدی خواهد داشت. پیامبر خدا صلی … علیه و آله تاکید کردند که هر کس قطع رحم کند،
موجب قطع نزول رحمت خداوند شده است. بنابراین، همسران نباید با والدین خویش قطع ارتباط
کنند. اما می گوییم در صورت بروز مشکلات، الگوی آنرا تغییر دهند. مدل پیشنهادی ما برای
همسرانیکه از مداخلات آسیب زای خانواده خود رنج می برند کم کردن مدت زمان ماندن در
خانه های یکدیگراست. به جای ماهی یک بار آن هم 8 ساعت مهمانی رفتن ، آن را به دو
تا 3 ساعت کاهش دهید وبا آوردن بهانه ای به منزل خود برگردید ولی هر دو هفته یا آخر هفته
رفت و آمد کنید. البته دربرخی موارد لازم است تعداد دفعات را نیز کاهش دهید.
در این باره ازمشاوره خانواده نظرخواهی کنید.
به سوال های شما در این رابطه پاسخ داده میشود …….
منبع : خانه خوبان/ شماره 38/ دی ماه 1390