عوامل سه گانه در شفایابی
باور قلبی وایمان به «شافی »بودن خداوند متعال
«یا طبیب من لا طبیب له1» بر این باوریم که خداوندی که درد را داده حتما بر سفره کرامت خود
ودر جهان طیبعت درمان قرارداده است .امید به خدای قادروتوانا بهترین شیوه ی قدرتمند بریا غلبه
بر واقعیت های تلخ ودشوار ی ها وبیماری هاست.
امام صادق (ع)می فرمایند : خداوند دوا را نازل کرد وشفا را نیز نازل کرد وخدا خلق نکرده دردی
را مگر اینکه دوایش را نیز آفریده است پس بنوش ونام خدا را ببر.
یافتن علت بیماری که خود د رحکم کلید ورمز شفاست .
نباید فراموش کرد بیماریها اغلب در مدت کوتاهی ایجاد نمی شوند ؛بلکه در دراز مدت وبنا بر روش
زندگی ونوع تغذیه به وجود می آیند .
امام رضا(ع)می فرمایند:هرگاه اشتها به غذاو طعام داشتی از آن بخور ،شاید در همان طعام شفا باشد 2
120 فعال ساختن وتوانمند کردن ذهن بر شفایابی وشفا بخشی
اگر ما طرز تلقی خود را نسبت به بیماری تغییر دهیم وبدانبم که معمولا بیماری پیامی دارد که باید آن
را درک کنیم در این صورت بر ترس خود از بیماری ها چیره خولهیم شد وشعفی در وجودمان تولید
میشود که موجب خود درمانی می شود .
دانشمندان بررجسته با آزمایش این شیوه بر روی بیماران نتایج بسیار چشمیگری را مشاهده کرده اند
؛مخصوصا در ددرمان سر درهاای شدید .اغلب سردر ها محصول فکر ناسالم وناراحت کننده ان ؛برای
دفع غلبه بر بیماری نباید به آن اندییشید ،باید بر سلامتی تمرکز نمود وباتفکر مثبت وایجاد حس خوب
شدن سلامتی را ربود .
خالق انسان قدرت اعجاب انگیزی به ذهن او داده ،مشروط بر اینکه باعبادت های خالصانه واتصال به
منبع نور بتوانبم ذهن خویش را سر وسامان داده و از نورانیت وقدرت شفابخش آن بهره مند شویم .
در اداب عیادت از مریض او را به صحت وسلامتی امیدوار سازید ؛سیره پیامبر (ص) نیز اینگونه بود
به طوریکه ایشان می فرمودند ،«این مرض وبیماری رنجی به تو نمی رساند وبه خواست خدا از
مرض طاهر وپاکیزه می شوی3»
با تشکر از مطلب خوبتان بسیار مفید بود