آیت الله عزیز خوشوقت در سال 1305 هجری شمسی متولد و پس از تحصیلات روز به فراگیری

علوم حوزوی پرداختند. شور و شوق آموختن معارف دینی و استفاده از عنایات خاصه کریمه اهل

بیت حضرت فاطمه معصومه (س) ایشان را پس از پنج سال تحصیل در تهران به آشیان اهل بیت

عصمت و طهارت فراخواند.

ايشان حكمت و فلسفه را نيز در محضر مفسر كبير قرآن، عالم رباني علامه طباطبايي آموخت، از آنجا كه زينت علم

با عمل صالح است و اخلاق و تهذيب نفس زيور مردان پاك آن روزگار، ايشان نيز با مدد از توفيق الهي پاي همت در

مسير خود سازي و سير و سلوك نهاد.

انفاس ملكوتي مرد فرزانه، معلم اخلاق مرحوم آيت الله علامه طباطبايي ايشان را بيش از ديگران همچون شهيد

علامه مرتضي مطهري با دقايق و رموز اخلاق و درجات عرفان آشنا ساخته و همين امر، ايشان را مورد توجه و

محبت ويژه علامه قرار داد.

 

حجت‌الاسلام صدیقی امام جمعه موقت تهران و عضو شورای حوزه‌های علمیه استان تهران گفت: آیت‌الله خوشوقت

شاه‌کلیدی در دست داشت و آن این بود که وی همواره به تقوا سفارش می‌کرد. این تقوا روزنه رحمت الهیو

اکسیریاست که هر کس با آن آشنا شود، وجودش به آن سو می‌رود و چشم باطن انسان باز می‌شود.

حجت الاسلام محمدجواد رودگر عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در مورد شخصیت آیت

اللهخوشوقتگفت: ایشان یکی از بزرگان و از شاگردان علامه طباطبایی بودند که در حقیقت «در مکنونی» بود که

بسیاریاز اسرار و رازهای سلوکی و عرفانی را در درون خود نهادینه کرده بودند.

وی از آیت الله خوشوقت به عنوان «عارف خاموش» یاد کرد و گفت: ایشان از بزرگان اهل معرفت بودند که صامت و

خاموش بود و باید انسان در کنار ایشان می نشست و حرف می زد و طرح مسئله می کرد تا اینکه نکاتی را که برخی

ازآنها بسیار کلیدی و اساسی بود را به دست می آورد و اساسا روحیه ایشان در بطن زندگی واقعا معنوی

کهداشتندآرامو بسیار کم حرف بود. اما وقتی خاطراتی را از علامه طباطبایی و دیگر بزرگان اهل معنا تعریف

می کردند، خاطراتبسیاردرس آموزی را طرح می کردند گویی ایشان این خاطرات را هم گزینش می کرد.

وی تصریح کرد: آیت الله خوشوقت در عین حال که یک عارف خاموش بود ولی یک عالم به زمان هم بود. ایشان در

عالم سیاست و تحولات اجتماعی هم همواره یک شخصیت روزآمدی بود و وقتی از ایشان مطالبه مطلبی می شد

خیلیخوب و حکیمانه و پدرانه راهنمایی می کردند.

 عضو گروه عرفان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی  افزود: لب الباب عرفان آیت الله خوشوقت تکیه بر انجام

واجب وترک حرام است. یعنی گفتمان مسلط و حاکم بر سیر و سلوک ایشان گفتمان شریعت بود. ایشان می

فرمودند اگر کسیواقعا می خواهد راه صراط مستقیم الهی را طی کند لاجرم باید از منظر و مدار شریعت بتواند

همه فعالیتهای خود را تنظیم کند.

وی تأکید کرد: مقوله ای که ایشان تکیه می کرد مقوله تقوا بود که اساس تقوا هم انجام واجب و ترک حرام است و

ایننکته ای است که امروزه متأسفانه در بسیاری از مسائل مختلف سیاسی و اجتماعی و به ویژه در عرفان خواهی و

معناگرایی کاملا مغفول مانده است. تقوا اگر خوب شکافته شود و اگر به لحاظ مبنایی و مصداقی و در همه اعضا و

جوارحو افعال و ساحتهای دیگر انسانی تبیین شود متوجه می شویم که روح حاکم بر حیات طیبه انسان همین تقوا

است که آیتالله خوشوقت بر این مقوله بسیار تکیه می فرمود.

حجت الاسلام رودگر افزود: عرفان آیت الله خوشوقت عرفان عملی مبتنی بر شریعت بود یعنی انجام واجب و ترک

حرام و روح حاکم بر این شریعت گرایی تقوا بود، تقوا به معنای صیانت نفس و خویشتن داری و پرهیز ازهر

رذیلتی است.

ارتحال عالم ربانی آیت الله خوشوقت تسلیت باد.