از مادر مهدی می پرسم :

چرا مهدی عروست را به خانه نمی آورد ؟

والده مهدی جواب می دهد :«دنبال خانه خالی می گردد .»حسی شبیه شوق ،دلم را گرم میکندما ک

اتاق خالی داریم .جای خالی  پسرم را پر میکند .

ما اتاق خالی داریم ،به آقا مهدی بگویید اگر دوست داشته باسد ، بیاید خانه ما ……

والده مهدی موضوع را به او می گوید .مهدی خوشحال میشود که زندگی مشترکش را در خانه ی یک

شهید آغاز کند……

کسی زنگ می زند .می روم در را باز می کنم .آقا مهدی است  و وانتی هم دم در ایستاده است .مهدی

وسایل زندگی اش را به اتاق می آورد :«چراغ نفتی ،قابلمه ،دو عد استکان ،دوتخته پتو ،زیلوی

 پلاستیکیتشک ابری ،زیر پشتی ابر

«……کمی ناراحت می شوم .مهدی که  می آید ،می گویم :«چه عیبی داری پسرم 

ما می خوایم زندگی حضرت امیر (ع)را سر مشق خودمان قرا بدهیم ،پس باید شباهتی باشد ،حاج خانم .

فردای آن روز مهدی با همسر خود روانه خانه می شود .در کمال سادگی با یک ساک دستی  کوچک

وتنها و………….

صبح روز بعد  می خواهیم به تشییع پنج نفر از عزیزان که به دست اشرار  در کردستان  ،شهید شده بودن برویم .

به خانه مهدی می روم ،می بینم همسر مهدی تنها ومغموم در حیاط خانه  اماده رفتن است .از حالات

او درمی یابم

که بسیار گریه کرده است .می پرسم چرا ناراحتی ؟کجاست ؟آقا مهدی کجاست

سردار مهدی امینی