در دعاي روز چهارم ماه مبارك رمضان ميخوانيم؛ «اللهمّ قوّني فيهِ على إقامَةِ أمْرِكَ واذِقْني
فيهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ وأوْزِعْني فيهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ واحْفَظني فيهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ يـا أبْصَرَ
النّاظرين» «خدايا نيرومندم نما در آن روز بهپاداشتن دستور فرمانت و بچشان در آن شيرينى
يادت را و مهيا كن مرا در آنروز براى انجام سپاسگزاريت به كـرم خودت نگهدار مرا در
اين روز به نگاهداريت و پردهپوشى خودت اى بيناترين بينايان» شرح فرازهاي دعا آيتالله
مجتهدي در شرح «اللهمّ قوّني فيهِ على إقامَةِ أمْرِكَ» ميگويد: خدايا به من قوه بده تا در ماه
رمضان بتوانم بهخوبي عبادت و امر تو را اطاعت كنم. عبادت قوه ميخواهد و قوه عبادت غير
از قوه جسماني است. وي در ادامه ميافزايد: امام علي (ع) نميتوانست نان خشك را بشكند؛
اما قلعه خيبر را فتح كرد. پرسيدند كه يا علي (ع) تو شجاعي و قلعه خيبر را فتح كردي، چگونه
است كه نميتواني نان خشك را بشكني؟ و در پاسخ فرمود: «فتح قلعه خيبر به قوه روحاني بود
كه متفاوت از قوه جسماني است. قوه ولايت و قوه روحاني و قوه ولايتي با قوه بدن فرق دارد و
من قوه بدن ندارم.» اين استاد اخلاق تأكيد ميكند: ممكن است شخصي 60 سال سن داشته باشد؛
اما قوه عبادتش از جوانان بيشتر باشد. آيتالله مجتهدي تهراني در ادامه اظهار ميكند: بايد دعا كنيم
كه در ماه رمضان خدا به ما قوه عبادت عطا كند. در دعاي كميل هم آمده كه خدايا قوه بده به من با
جوارحم در خدمت تو باشيم. بايد مزه عبادت را چشيد وي بيتوجهي به عبادت را باعث بيبركتي
زندگي عنوان ميكند و ميگويد: در اين دعا ميخوانيم «واذِقْني فيهِ حَلاوَةَ ذِكْرِكَ» يعني خدايا شيريني
عبادت را به ذائقه ما بچشان تا قرائت دعاهاي افتتاح و كميل و توسل و روزه و نماز به ما مزه كند.
اين استاد بزرگ اخلاق خطاب به طلبههاي علوم ديني ادامه ميدهد: روايت قدسي داريم كه اگر
عالمي و طلبهاي به علمش عمل نكند، كمتر عذابي كه ميكنم، اين است كه شيريني مناجاتم را از دل
و قلبش ميبرم. آيتالله مجتهدي تهراني درباره ذكر «وأوْزِعْني فيهِ لأداءِ شُكْرَكَ بِكَرَمِكَ» ميگويد:
خدايا به كرمت كاري كن كه من اداي شكرت را بكنم. شكر خدا، تنها گفتن الهي شكر نيست. اگر من
از نعمتهاي خدا بهجا استفاده كنم خدا را شكر كردهام. اگر چشمم نامحرم را نبيند و گوشم آواز
حرام نشود، نعمت چشم و گوش را بهجا آوردهام. مردم معني دعاهايي را كه ميكنند بدانند وي
همچنين درباره «واحْفَظني فيهِ بِحِفظْكَ وسِتْرِكَ» ميگويد: خدايا در اين ماه رمضان من را از انجام
گناه حفظ كن. مردم اين را ميخوانند اما معنياش را نميدانند. بايد اين دعا براي مردم معنا شوند.
وي ميگويد: روايت است كه اگر گناه بو داشت، دو نفر پيش هم نمينشستند و اگر مردم از عيب
هم با خبر بودند، كسي مردهاي را دفن نميكرد. آيتالله مجتهدي تهراني در ادامه ميگويد: ايمان
هم «بو» دارد. پيامبر اسلام (ص) وارد خانه شد و گفت: «من بوي اويس را ميشنوم» اويس
چون مادرش اجازه نداده بود، منتظر نماند تا پيامبر (ص) به مدينه بازگردد؛ اما بوي خوشش در
منزل پيامبر مانده بود. آيتالله مجتهدي تهراني در ادامه ميگويد: قديم همه مردم زيبا بودند چون
همه اهل نماز شب بودند و چهرهاي نوراني داشتند. اما الآن چون نماز شب نميخوانند، چهرهها
بهزيبايي گذشته نيست. اين استاد اخلاق در پايان سخنان خود درباره «يـا أبْصَرَ النّاظرين» ميگويد:
اي خدا كه از همه كسانيكه نظر ميكنند، تو بصيرتر و بيناتري، اي خدايي كه تو بينا به همه اعمال
ما هستي، به ما توفيق بده كه در ماه رمضان گناه نكنيم، به حفظ و ستر خودت .