در روزگاری که بشر دچار افراط و تفریط مزمن شده و در اغلب کار‌ها نمی‌داند و نمی‌تواند حد اعتدال و

میانهرا رعایت کند، یادآوری الگوهای ناب و گوهرهای گرانبهایی که جزء جزء رفتارشان درسی برای

بشریت امروزاست کمترین وظیفه هر شیعه‌ای خواهد بود.

امام محمد باقر (ع) می‌فرماید: إِنَّ أَکْرَمَکُمْ، أَشَدُّکُمْ‏ إِکْرَاماً لِحَلَائِلِهِم‏؛ گرامى‌ترین شما، کسى است که

بیشتربه همسرخود احترام بگذارد.

 

یکی از اصحاب امام به نام حسن بصری چنین روایت می‌کند که روزی با یکی از دوستان اهل بصره

نزد وجودنازنین امام باقر (ع) رفتیم. تصور ما بر این بود که امام در اتاقی ساده و با لباسی معمولی

باشد، اما بر خلافآن حضرت را در حجره‌ای زیبا و آراسته و با شالی رنگین بر دوش مشاهده نمودیم.

حضرت محاسن مبارکرا قدری کوتاه کرده و بر چشم مبارک سرمه کشیده بودند.

 

ملاقات تمام شد و ما مسائل و مشکلاتمان را مطرح کردیم. هنگام خروج امام از من خواست تا روز بعد نیز

دوبارهشرفیاب شویم. فردا وقتی دوباره برای ملاقات با امام وارد شدیم حضرت را در اتاقی ساده که جز

حصیری بر زمیننداشت مشاهده نمودیم. لباس امام هم بر خلاف روز گذشته ساده و حتی خشن بود! امام

بهدوستم فرمود: اى برادربصرى! آنچه دیروز مرا در آن دیدی (اتاق زیبا) متعلق به همسرم بود. او

خودش رابرای من آراسته بود و من نیزحق بی‌تفاوتی نداشتم و باید خود را برای او می‌آراستم.

امیدوارم (از آنچه دیدی)در دلت گمان بدی راه نداده باشی.

 

آن فرد عرض کرد: به خدا قسم، بدگمان شده بودم، ولى اکنون خداوند آن بدگمانى را از قلبم زدود و حقیقت

را دریافتم. باز در جایی دیگر یکی از اصحاب امام به نام حکم بن عتیبه می‌گوید که روزی به نزد امام

باقر (ع) رفتم و اتاق ولباس زیبا و متفاوتی را از حضرت مشاهده نمودم. همین طور که خیره شده بودم

حضرت پرسید نظرت درباره این‌هاچیست؟ گفتم من در حدی نیستم که درباره رفتار شما نظر بدهم ولی

بین ما فقط جوانان کم سن از این لباس‌هابر تن می‌کنند!

 

امام فرمود: مَنْ حَرَّمَ زِینَةَ اللَّهِ الَّتِی أَخْرَجَ لِعِبادِه‏ چه کسى زینتهاى خدادادى را ممنوع ساخته است!؟

البته خوب است این را هم بدانی که این اتاق همسرم است که تازه با او ازدواج کرده‌ام و تو می‌دانی که

اتاق خودم چگونه است.

 

این تنها نمونه کوچکی از توجه اهل بیت عصمت و طهارت به خانواده است و نشان از اهمیت این بنیان

اجتماعی دارد. حضرت نه تنها در امور مربوط به خود سادگی را پیشه دارند، بلکه در سطح ضعیف‌ترین

مردم زندگی می‌نمایند. اما وقتی نوبت به خانواده می‌رسد در حقیقت حق دیگری بر حق شخصی امام

مقدممی‌شود. امام آنچه را خود دوست می‌دارد بر تن نمی‌کند بلکه به گونه‌ای عمل می‌نماید که رضایت

همسرخویش را در پی داشته باشد.

 

در همین زمینه امام خمینی (ره) که به فرموده رهبر معظم انقلاب نزدیک‌ترین فرد به معصومین در

روزگارما بوده است، وقتی برای همسرش نامه می‌نویسد از الفاظ محبت آمیزی استفاده می‌نماید که شاید

حتی کمترفرد متدین جوانی با همسرش چنین رابطه عاطفی‌ای داشته باشد!‌‌ همان امامی که ابرقدرت‌های

پوشالی شرقو غرب از ابهتش می‌هراسیدند برای همسرش می‌نویسد:

«تصدقت شوم، الهی قربانت بروم، در این مدت که مبتلای به جدایی از آن نور چشم عزیز و قوت قلبم

گردیدم، متذکرشما هستم و صورت زیبایت در آیینه قلبم منقوش است. عزیزم، امیدوارم خداوند شما را

به سلامت و خوش در پناهخودش حفظ کند. [حال] من با هر شدتی باشد می‌گذرد؛ ولی به حمدالله تاکنون

هرچه پیش آمد، خوش بوده و الاندر شهر زیبای بیروت هستم. حقیقتا جای شما خالی است، فقط برای

تماشای شهر و دریا خیلی منظره خوش دارد.

 

صد حیف که محبوب عزیزم همراهم نیست که این منظره عالی به دل بچسبد… امید است خداوند به عزت

اجدادطاهرینم، که همه حجاج را موفق کند به اتمام عمل. از این حیث قدری نگران هستم، ولی از حیث

مزاج بحمداللهبه سلامت. بلکه مزاجم بحمدالله مستقیم‌تر و بهتر است. خیلی سفر خوبی است، جای شما

خیلی خیلی خالی است.دلم برای پسرت [سیدمصطفی] قدری تنگ شده است… من از قبل همه

نایب‌الزیارههستم… ایام عمر و عزتمستدام. تصدقت. قربانت؛ روح‌الله»

 

چه بسا بسیاری از ما با طی کمترین مراتب سلوک و اخلاق به قدری بر خانواده سخت می‌گیریم که این

را نبایدبخری، آن را نباید بخوری، آن پوشاک در شأن ما نیست و… که با این رفتارمان تأثیر منفی‌ای

بر اعتقادات آن‌هامی‌گذاریم. حال آنکه بزرگ‌ترین الگوهای بشریت و کامل‌ترین انسان‌های تاریخ و

پیروان راستین آن‌ها اینگونهعمل نمی‌کردند در همه امور زندگی راه میانه و اعتدال را برمی گزیدند.

 

http://www.ghatreh.com/news/nn16805948 /