7. آرامش و امنیت

8. تشویق

9. استقلال

10. آزادی

11. پرسش از امور دینی

12. ادب

13. اقتداروالدین

14. انضباط

15. اعتماد بنفس

16. سخاوتمندی

17. مسئولیت پذیری

18. دوست یابی

19. محبوبیت

20. افزایش مهارت

21. گریه

22. شیر دادن

23. ترس

24. اضطراب

25. تنبلی

26. بازیگوشی

27. بیش فعالی

28. سر به هوایی

29. عدم تمرکز

30. کمرویی

31. لجبازی

32. خواسته های غیر منطقی

33. مصرف زدگی

34. ناخن جویدن

35. وابستگی

36. مسائل جنسی

37. تنبیه

38. دروغگویی

39. دزدی

40. بد دهنی

41. مشاجره

42. بازی

43. غذا خوردن

44. خوابیدن

45. شب ادراری

46. کابوس

47. نظافت

48. فریضه های دینی نماز – روزه      حجاب - روز جمعه

49. مناسبت های مذهبی

50. رسانه

 

 

 

7- آرامش و امنیت :

کودک نیاز به آرامش دارد ( در حضور او از دعواهای خانوادگی و اختلافات خود و بدهی وبیکاری

و بیماری اطرافیان صحبت نکنید و این کار را در پنهانی انجام دهید) . صدایتان را نزد او بلند نکنید . از بلند

کردن صدای رسانه ها خودداری کنید . او را به جاهای آرام برای گردش ببرید . البته او باید جای شلوغ را نیز

تجربه کند ولی کم باشد . از رنگهای شاد در اطراف او استفاده کنید .از قرار دادن اشکال کارتونی و عروسکهای

بدشکل در اتاق او خودداری کنید . صدای ملایم قران و مداحی های با لحن ملایم  را با صدای کم و درزمان

محدودی ، اطراف او قرار دهید . برای تولد کودک دیگر او را آماده کنید تا دچار شوک روانی نشود . هنگام گرفتن

او از شیر با ملایمت و مدارا رفتار کنید تا دچار تزلزل روحی نشود . اگر در تنبیه او شک دارید و نمی دانید که

او کار بدی را انجام داده است یا نه ،  بهتر است به بهانه ای او را تنبیه نکنید زیرا اگر اشتباه کرده باشید ، اثر

بدی روی او می گذارد  ( مثلا بگویید الان خسته ام و بعدا رسیدگی می کنم  ) . اگر کودک ، شما را وحشتزده

سردرگم و غش کرده ببیند ،اتکا و  اعتمادش را از دست می دهد . اگر بیماری کودک ، شما را ناراحت کرده

خودتان را کنترل کنید . کودک پدرش را قوی ترین مرد دنیا می داند ، سعی کنید زیاد این آرزو را پایمال نکنید .

حمایت و مراقبت از همدیگر موجب آرامش می شود . مقتدر و مطمئن و سازنده و مثبت باشید تا او احساس خوبی

داشته باشد . تهدید و تنبیه و تحقیر و تمسخر و توهین امنیت  روانی او را به مخاطره می اندازد .

 

در اختلافات خود با همسرتان، از کودکان یار گیری نکنید و آنها را به قضاوت یا تمسخرهمسرتان دعوت نکنید .

از کودک بزرگتر بخواهید در مواقع لازم از کودک کوچکتر مراقبت کند تا هم او یاد بگیرد نسبت به کوچکتر

مسئولیت دارد و هم کوچکتر یاد بگیرد فرزند بزرگتر بر او ارشدیّت دارد .به وعده ای که به او داده اید عمل کنید

تا خودش را مهم بشمارد .اگر سرساعتی به او قولی داده اید حتما عمل کنید . انعطاف پذیر و بخشنده باشید و

از زور استفاده نکنید . نقصانهای بدنی او را دستمایه خنده نکنید وبا کلمات آزار دهنده او را صدا نکنید ( مثل

کچل ، تپل ، فلفلی ، کوتوله ، شیر برنج ، سیاه ).  او را تشویق کنید و برای تلاش هایش ارزش قایل شوید .

نسبت به او بی تفاوت نباشید .

 

ادامه دارد ………