بسمه تعالی

تربیت مطهر : راهکارهای تربیتی  برای 50 موضوع تربیت کودک  (14)

تهیه وتنظیم : اکرم السادات موسوی ( مشاور و مدرس مدرسه علمیه شهید مطهری - کرج )

14- انضباط :

آموزش انضباط رفتاری به کودک زیر یک سال ، به شیوه غیر مستقیم است و توسط والدین منضبط این کار بهتر

انجام می شود ( والدین الگوی خوبی برای کودک هستند) و برای کودک بالای یک سال ، از روش کلامی( بدون

سرزنش و تکرار) و از طریق الگویی صورت می گیرد ( مثل داستان ، شعر ، فیلم و کارتون ). مسابقه هم روش

خوبی است . دقت کنید هر هفته یک مورد را به او آموزش دهید نه اینکه از صبح تا شب او را برای انضباط در

هر کاری تحت فشار قرار دهید .آموزش انضباط با زورو فشار، کودک را مضطرب و دروغگو و چاپلوس و

وسواس و سرکش می کند . انضباط زوری ، پاسخ موقت میدهد ولی در آینده او را دچار قانون شکنی ، انتقام گیری

و مقاومت می کند .در صورت رعایت انضباط او را تشویق کنید . اتاق و کمدش را یه دیگران نشان دهید تا او را

تأیید کنند .

وضعمقررات :

طوری قانون وضع کنید که احترام شما و کودکتان پابرجا باشد . قانون بخاطر هوس یا به دلخواه شما نباشد بلکه بر

اساس اصول تربیتی باشد .علت مقررات را به او حتی الامکان توضیح دهید . وضع مقررات نباید با خشم و غضب

و تهدید و شک و تردید همراه باشد . در مورد وضع قوانین با کودک به توافق برسید زیرا اگر قانون ، مورد

مخالفت شدید کودک باشد فایده ندارد پس بهتر است  مقررات ساده و قابل فهم ، قابل اجرا ، سازگار با اخلاق

و شرایط اجتماعی و با لحن آرام و دوستانه و قاطع صادر شود ( نباید با التماس و داد و فریاد همراه باشد ) .

والدین باید در مورد قانون به توافق رسیده باشند ( نه اینکه در برابر کودک در مورد قانون جرّوبحث کنند ).

در برقراری نظم ، مراحل رشد جسمانی و روانی کودک را در نظر بگیرید . قوانین نباید با دستورات قبلی شما

متناقض باشند . شرایط روحی کودک را در نظر بگیرید و در شرایط نامطلوب اصرار به نظم نداشته باشید ( شروع

یادگیری ، خستگی ،نقل مکان ، بیماری ، اندوه ، جدایی از عزیزان ، مرگ اطرافیان ،طلاق ) وقت برقراری نظم

بعد از بیان قانون، راهکار دومی را هم در جلوی روی او بگذارید زیرا حق انتخاب به او کمی آرامش می دهد ( اگر

مسواک نمی زنی پس شکلات هم نباید بخوری ).

علل بی نظمی :

ضعف روش تربیتی ( سختگیری شدید ، مشاجره و خشونت و بی منطقی با کودک )– عدم مقررات و قوانین در

خانه – غیبت طولانی والدین  و مشغله زیاد آنها – واگذاری مسئولیت سنگین به کودک – الگوی نامناسب

( والدین بی نظم و سردرگم ).