خاطرات رزمندگان در ماه مبارک رمضان

ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﺳﺎﻝ 63 ﻣﺼﺎﺩﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻣﺎﻩ ﻣﺒﺎﺭک ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺗیﭗ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ٠٢ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻣﺴﺌﻮﻟیﺖ ﻧیﺮﻭﻫﺎی ﺍﻋﺰﺍﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘیﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻫﯽ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺩﻭﮐﻮﻫﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪﯾﻤﺸﮏ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﻮﺩﯾﻢ. ﺑﺎ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻥ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﺐ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻧﻦ ﺑﺮﺍﺷﻮﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﻫﺴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕیﺮﻧﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ ﺍﺯ ﯾﻪ ﻁﺮﻑ ﺩﻟﻤﻮﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕیﺮﯾﻢ ﺍﺯ ﻁﺮﻑ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﺩﻟیﻞ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﻫﺎی ﻣﺪﺍﻡ ﻁﺒﻌﺎً ﺭﻭﺯﻩ ﻫﺎﻣﻮﻥ ﺑﺎﻁﻞ ﻣﯽﺷﺪ.

ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮی ﺟﻤﻊ ﺷﺪﯾﻢ ﺭﻓﺘیﻢ ﺳﺮﺍﻍ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﮔﻔﺖ : ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﻧیﻦ ﻗﺼﺪ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﮐﻨیﻦ ﻣیﺘﻮﻧیﻦ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕیﺮﯾﻦ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗیﭗ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﮔﻔﺖ : ﺑﻌیﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻭﺩیﻫﺎ ﺗﻐییﺮ ﻣﻮﻗﻌیﺖ ﺑﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﺵ ﺳﺨﺖ ﻧیﺴﺖ ﻣیﺘﻮﻧﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﮕیﺮﻩ. ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺗﻤﺎﻡ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺭﻭﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ. ﺍﻣﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻮﻭﻧﺘﺮﻫﺎ ﺍﺷﺘیﺎﻕ ﺑیﺸﺘﺮی ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﺑیﺸﺘﺮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﺸﻮﻥ ﻣیﺪﺍﺩﻥ.

ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭی ﮔﺮﻣﺎی ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻓﻌﺎﻟیﺖﻫﺎی ﺯﯾﺎﺩ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻧیﺮﻭﻫﺎ ﺗﺤﺖ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻁﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ ﺑﻮﺩ. ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺳﺤﺮی ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺁﻣﻮﺯﺵﻫﺎی ﺳﺨﺖ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽﺷﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻅﻬﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﻅﻬﺮ ﺑﭽﻪﻫﺎ ٢ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻣﯽﺭﻓﺘﻨﺪ ﺗﻮ ﭼﺎﺩﺭﻫﺎﺷﻮﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﮔﺮﻣﺎی ﻫﻮﺍ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﺪ ﺩﺍﺧﻞ ﭼﺎﺩﺭ ﺷﺒیﻪ ﺳﻮﻧﺎ ﺑﺸﻪ. ﺑﭽﻪﻫﺎ ﯾﻪ ﺳﻄﻞ ﺁﺏ ﻣیﺬﺍﺷﺘﻦ ﻭﺳﻂ ﭼﺎﺩﺭ ﻭ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﯽ ﮐﺸیﺪﻥ ﺩﻭﺭﺵ ﻭ ﭼﻔیﻪ ﻫﺎﺷﻮﻧﻮ ﺗﻮ ﺳﻄﻞ ﺧیﺲ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﭼﻔیﻪ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﺸیﺪﻥ ﺭﻭ ﺑﺪﻧﺸﻮﻥ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﺧﻨﮏ ﺑﺸﻦ. ﺍﻭﻥ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﻪی ﺳﺨﺘیﻬﺎﺵ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺣﺎﻻ ﻓﻘﻂ ﺣﺴﺮﺕ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎی ﺳﺨﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺻﻔﺎ ﺑﻪ ﺩﻟﻤﻮﻥ ﻣﻮﻧﺪﻩ!

تیرماه سال ۶۱ با ماه مبارک رمضان مصادف شده بود. من یک بسیجی کم سن و سال بودم و هنوز چهارده سالم تمام نشده بود که برای دومین بار به جبهه اعزام می‌شدم.
ما را ابتدا به منطقه عملیاتی غرب «سرپل ذهاب محورتپه قلاویز» و بعد از گذشت چند هفته جهت عملیات، به منطقه جنوب کشور اعزام کردند. اولین گروه اعزامی از استان همدان به جنوب کشور بودیم به همین دلیل مورد بدرقه پر شور مردم قرار گرفتیم. بعد از اعزام به اهواز، گروه ما را که یک تیپ پیاده بودیم در یک دبیرستان اسکان دادند. دو سه شب اول که در شهر بودیم به خاطر اینکه به هوای گرم و شرجی جنوب عادت نداشتیم خیلی سخت گذشت.

بعد از مدتی به منطقه عملیاتی شرق بصره اعزام شدیم. ما را در یک اردوگاه صحرایی که با چادر درست کرده بودند جهت توضیح فرماندهان و سردسته‌ها به مدت یک هفته نگه داشتند.
منطقه عملیاتی یک خاکریز ۸ کیلومتری بود که به شهر بصره تسلط داشت که با شدت و نیروی زیادی محافظت می‌شد. ساعت عملیات یک بامداد و با رمز «یا مهدی ادرکنی» بود. در آن شب بچه‌ها بعد از راز و نیاز و دعا با خدا به نیت پیروزی روزه مستحبی گرفتند. عملیات شروع شد و به یاری خداوند به خاکریز هجوم بردیم و دشمن را زمین‌گیر و خاکریز را به تصرف خود درآوردیم.

خدا می‌داند با وجود اینکه بعضی از بچه‌ها هنوز افطار نکرده بودند و تنها از آبی که در قمقمه داشتند خورده بودند ولی جعبه خرما به دست هر کس می‌رسید می‌گفت سیرم، و به نفر بعدی خود می‌داد و آخرین نفر جعبه خرما را دست نخورده به معاون فرمانده داد.

رمضان در جبهه ها در اوج گرمای تابستان آن هم در منطقه خوزستان حال و هوای ویژه یی داشت. سال ۶۰ ماه رمضان در اوایل مرداد ماه و گرمای بالای ۵۰ درجه خوزستان بسیار طاقت فرسا بود. رزمندگانی که از اقصی نقاط کشور به جبهه می آمدند حکم مسافر را داشتند و کمتر می توانستند یکجا ثابت باشند بعضی از آنها در یک منطقه می ماندند و از مسوول یا فرمانده مربوطه مجوز می گرفتند و قصد ده روز کرده و روزه دار می شدند.
روزهای طولانی بالای ۱۶ ساعت، گرمای شدید و سوزان کار فعالیت نبرد با دشمن حتی در منطقه پدافندی شدت یافتن تشنگی و ضعف و بی حالی ازجمله مواردی بود که وجود داشت اما به لطف خدا در ایمان و اراده رزمندگان کمترین خللی ایجاد نمی شد. سال ۶۱ ماه مبارک رمضان در تیر ماه واقع شد. عملیات رمضان در همین ماه سال انجام گرفت.

شب ۱۹ رمضان در حال و هوای خاصی رزمندگان آماده عملیات می شدند. گرمای شدید باد و توفان شنهای روان و از همه مهم تر نبرد با دشمن آنهم برای کسانی که روزه دار بودند بسیار سخت بود. انسان تا در شرایط موجود قرار نگیرد درک مطلب برایش سنگین است.
در آن عملیات بسیاری از عزیزان به وصال حضرت حق پیوستند در حالی که روزه دار بودند و لبهایشان خشکیده بود. اما به عشق اباعبدالله الحسین(ع) و عطش کربلا رفتند و به شهادت رسیدند.

راوی: سید ابراهیم یزدی خاطرات رزمندگان در ماه مبارک رمضان