ادّعائى بزرگ از كودكى 25 ماهه

طبق آنچه محدّثين و مورّخين ثبت كرده اند:

حضرت ابوجعفر، امام محمّد جواد عليه السلام موهاى سرش كوتاه و فِر خورده شده و چهره مباركش

منکین بود، كه تقريبا از اين جهت مقدارى شبيه افراد سياه پوست به نظر مى رسيد.

به همين جهت ، اشخاص منافق و فرصت طلب كه هر لحظه دنبال سوژه اى هستند تا بتوانند ضربه

خويش را وارد سازند.

لذا در نَسَب حضرت تشكيك به وجود آوردند و گفتند: اين فرزند امام علىّ بن موسى الرّضا عليهما

السلام نيست .

به قدرى اين شايعه و تهمت در افكار عدّه اى اثر گذاشت كه مجبور شدند حضرت جواد عليه السلام را

كه بيش از حدود 25 ماه از عمر مباركش ‍ سپرى نگشته بود، بردارند و نزد افراد قيافه شناس و نسب

شناس آورند تا موضوع براى همگان روشن و ثابت شود كه اين كودك از چه خانواده اى است .

همين كه آن كودك معصوم را نزد قيافه شناسان - كه در جمع عدّه اى از اشخاص مختلف بودند - بردند،

ناگاه همگى آن نسب شناسان از عظمت و هيبت آن كودك به سجده افتادند؛ و چون سر از سجده برداشتند،

اظهار داشتند:

واى بر شماها! اين ستاره درخشان و اين اختر روشنائى بخش را بر ما عرضه مى داريد؟!

به خداى بزرگ سوگند، اين كودك پاك و منزّه از هر نوع رجس و آلودگى است ، او از خانواده اى پاك

وتكامل يافته است ، او در تمام مراحل انتقال در ارحام ، نيز پاك و منزّه قرار گرفته است .

به خدا سوگند، او از ذرّيّه رسول اللّه صلى الله عليه و آله و از فرزندان اميرالمؤ منين ، علىّ بن ابى

طالبعليه السلام مى باشد.

برويد و به خداوند سبحان پناه ببريد؛ و از چنين افكار و دسيسه هاى نابخردانه ، توبه نمائيد و در

نسب اوهيچ گونه شكّ و ترديد نداشته باشيد.

امام محمّد جواد عليه السلام در تمام اين حالات و لحظه ها، حمد و ثناى خداوند متعال را بر زبان

جارىمى نمود.پس از آن كه سخن قيافه شناسان پايان يافت ، حضرت لب به سخن گشود و ضمن

خطبه اى طولانى - كههمه افراد را كه از اقشار مختلف بودند، به تعجّب و حيرت وا داشت -

اظهار نمود:شكر و سپاس خداى را، كه ما را از برگزيدگان نور خودش قرار داد؛ و از بين

نيكان ، ما را انتخاب نمود؛و نيز ما را از امانت داران خويش به حساب آورد و حجّت و

راهنماى بندگانش قرار داد و… .بعد از آن فرمود: اى جمعيّت حاضر! همانا من محمّد جواد، پسر

علىّ رضا، فرزند موسى كاظم ، فرزند جعفرصادق ، فرزند محمّد باقر، فرزند علىّ زين العابدين

، فرزند حسين شهيد، فرزند اميرالمؤ منين علىّ مرتضى وفاطمه زهراء دختر محمّد مصطفى

صلى الله عليه و آله هستم .آن گاه افزود: مرا بر افراد قيافه شناس عرضه مى دارند؟!

به خداوند يكتا سوگند، من نسبت به نسب هاى همه مردم از خودشان و از ديگران آشناترم ، من به

تمام اسراردرونى و علنى اشخاص كاملا آگاه هستم .

و در ادامه ، بعد از بيان مطالبى بسيار مهمّ، اظهار داشت : چنانچه دولت هاى كفر و افراد دنياپرست

نمى بودندو بر عليه ما و ديگر مؤ منين شورش ‍ نمى كردند، مطالبى را اظهار مى نمودم كه تمام اشخاص

در حيرت وتعجّب قرار گيرند.

و سپس دست مبارك خود را بر دهان خويش نهاد و آخرين سخنش چنين بود:

اى محمّد! خاموش باش همچنان كه پدرانت خاموش گشتند و صبر و شكيبائى را پيشه خود قرار بده ؛ و

دراظهار حقايق همانند پيامبران اولوالعزم عجله منما، همانا كه مخالفين جزاى گفتار و اعمالشان

را خواهند ديد.

 -هداية الكبرى حضينى : ص 296، حيلة الا برار: ج 4، ص 534، ح 2.