ابزار نقاره نوازی
ابزار و وسایل نقاره خانه شامل چهار نوع طبل و کرنا و لوازم متعلق به آن است. طبلها از کاسههای بزرگ و کوچک مسی و چدنی است که پوست دباغی شده بر روی آن کشیده شده و با دو چوب ساده به طول تقریبی بیست سانتیمتر نواخته میشوند و کرناها سازهای بادی به طول تقریبی 100 تا 120 سانتیمتر است که از جنس مس یا برنج ساخته شده و آب کُرم داده شدهاند.
در نقاره نوازی از 4 نوع طبل به نامهای طبل سرچاشنی، گاه برگاه (گورگه، گورگ)، تخم مرغی و ساده (میانه) استفاده میشود. طبل سرچاشنی طبلی کوچک و چدنی و دارای صدای زیر است که به عنوان طبل اصلی و توسط سرچاشنی در تمام مدت نقاره کوبی نواخته میشود و طبلهای دیگر که مسی هستند و در دو اندازه بزرگ و میانه تهیه شدهاند و صدای بم دارند، هماهنگ با طبل سرچاشنی و به طور متناوب و یک در میان و همنوا با کرنا و گاه تنها تا خاتمه مراسم به عنوان نوای شادیانه همراهی میکنند و ذکر ندارند.
کرناها با دمیدن به صدا در میآیند و دارای ذکر هستند و به قولی آهنگ امروز کرناها همان آهنگ قرنهای قبل است که سینه به سینه نقل شده و باقی مانده و هر شخصی بنا بر ذوق و اعتقادش تعابیری از آن داشته است.
در هنگام اجرای مراسم، چهار طبال در سمت راست نقاره خانه (شمال) رو به گنبد مطلای امام و بر روی صندلیهای کوچک نشسته، شش کرنانواز به ترتیب در کنار سرنواز در سمت چپ نقاره خانه(جنوب) میایستند و هماهنگ نقاره نوازی میکنند.
گفتنی است نقاره چیان به صورت تجربی و توسط نقاره چیان قدیمی و در محل آموزش دیدهاند.