آزادى و اختیار انسان

«مَنْ أَحالَ الْمَعاصِىَ عَلَى اللّهِ فَقَدْ فَجَرَ، إِنَّ اللّهَ لَمْ یطَعْ مَكْرُوهًا وَ لَمْ

یعْصَ مَغْلُوبًا وَ لَمْ یهْمِلِ الْعِبادَ سُدًى مِنَ الْمَمْلَكَةِ، بَلْ هُوَ الْمالِكُ لِما

مَلَّكَهُمْ وَ القادِرُ عَلى ما عَلَیهِ أَقْدَرَهُمْ، بَلْ أَمَرَهُمْ تَخْییرًا وَ نَهاهُمْ تَحْذیرًا .»

هر كه گناهان را به خداوند نسبت دهد، به تحقیق، فاجر و نابكار است.

خداوند به زور اطاعت نشود، و در نافرمانى مغلوب نگردد، او بندگان را

مهمل و سرِخود در مملكت وجود رها نكرده، بلكه او مالك هر آنچه

آنها را داده و قادر بر آنچه آنان را توانا كرده است مىباشد، آنان را

فرمان داده تا به اختیار خودشان آن را بپذیرند و نهیشان نموده تا به

اختیار خود بر حذر باشند .