امروز 13 آبان 1397 بود، 40 سال پیش در چنین روزی، دانش‌آموزان ایرانی در دانشگاه تهران به جرم آزادی‌خواهی در خون خود نشستند. اینان نهایتا 18سال داشتند و روزی را در تاریخ به نام خود ثبت کردند، حماسه آفریدند، کسانی که الگوی حسین فهیمده‌ها شدند.

جوانان آن روز، فرماندهان کوچک انقلابی بودند که برای استکبار تره هم خرد نکردند، به گازهای اشک‌آور نه گفتند و با صدایی گرفته اما رسا، آزادی را فریاد نمودند.

یادمان باشد کشور، امروز، به مبارزان فراوانی در جبهه‌های گوناگون نیاز دارد، اگر مدافع حرم می‌خواهد که دشمن را به کشور راه ندهد، آتش‌به اختیاران عرصة علم و کشاورزی و هنر و دین و اعتقاد نیز می‌خواهد.

اگر در کلاس‌های سبک زندگی به جوانانمان بیاموزیم که برای به دست آوردن غنیمتی از شهرهای بزرگ، روستاها را خالی نکنند، کشاورزی را احیا و تراریخته‌ها را از سرزمینمان بیرون کنند، می‌توان 13 آبان سلامت را در تاریخ ثبت کرد

اگر به جوانان امروز یاد بدهیم که در مقابل استکبار و استعمار آتش به اختیار باشند، در مقابل تحریم‌ها در جبهه‌ی اقتصادی مبارزه کنند، و سازمان‎های بین‌المللی اقتصاد جهانی را معطل اندیشه‎هایشان بگذارند، 13 آبان تکرار خواهد شد.

اگر به جوانان بیاموزیم در مقابل انحرافات عقیدتی خط مقدم را تنها نگذارند، هر وقت لازم شد، محمدحسین خیابان پاسدارن شوند و برای حفظ دین از چنگال فرقه‌گرایی جانشان را بدهند و هر زمان لازم شد در روستاهای دور برای کودکان و بزرگان درس ولایت بدهند، 13 آبان تکرار خواهد شد.

و اگر به جوانانِ در پی علم یاد بدهیم که در جبهة علم به ناشناخته‌های عالم هستی سلام کنند، هستة اتم را بشکافتند و به وقت نیاز، احمدی روشن‌ها و شهریاری‌ها شوند و به وقت نیاز دیگر، بر سکوی افتخار بایستند و ماهواره به آسمان بفرستند، 13 آبان تکرار خواهد شد.

امید است جوانان ما درس‌هایی را که مدت‎هاست یاد گرفته‌اند، برای رهایی و آزادی از چنگال آنانی که صدا را در گلو انداخته و جز زبان تحقیر و تهدید، زبان دیگری نمی‌شناسند، با فریاد مقاومت پس بدهند که حتما خوب از عهده برمی‎آیند که میدان‎های جهانی منتظر جوانان ما هستند.